Δαγουλά Χρύσα
Άρθρα
Μια πικρή αλήθεια ή ένα όμορφο ψέμα; Αν ερχόσασταν αντιμέτωποι με το παραπάνω δίλημμα τι θα επιλέγατε; Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι θα απαντούσαμε το πρώτο. Όπως είμαι σίγουρη πως λίγο ή πολύ οι περισσότεροι θα διαλέγαμε το δεύτερο. Αναρτήθηκε στις29/06/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν… …για μένα, χωρίς εμένα. Κάθε φορά που η λέξη «φόβος» τίθεται ως θέμα συζήτησης, ο στίχος αυτός του Βασίλη γυρνά στο μυαλό μου. Αναρτήθηκε στις17/06/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Περήφανη Αγανακτισμένη «Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά» λέει ο στίχος του Χάρη και του Πάνου. Για το δεύτερο είμαι βέβαιη. Το πρώτο όμως, έχω αρχίσει τις τελευταίες μέρες και το αμφισβητώ. Αναρτήθηκε στις29/05/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Θυμώνω Θυμός, φόβος, απογοήτευση είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα μου αυτές τις μέρες – με τις μεταξύ τους εναλλαγές να είναι πλέον κάτι παραπάνω από συχνές. Αναρτήθηκε στις17/05/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
«Σε καλό να μας βγει!» Σαν παρατηρητής, κοιτώ τον κόσμο γύρω μου και βλέπω αυτόν το μαζικό φόβο. Αναρτήθηκε στις14/05/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Μέρες ανοιξιάτικες, μέρες παράξενες Περίεργες μέρες διανύουμε... Αναρτήθηκε στις07/05/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Άγχη και Πάθη. Είθε η Ανάσταση να είναι κοντά. Το απόλυτο κλισέ λέει πως μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Αναρτήθηκε στις21/04/2011 12:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Τι το θες τόσο στρες; «Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και χαμογελάς -όμορφος κόσμος τι το θες τόσο στρες, μήπως ήσουν και χθες ευτυχισμένος…» με μια δόση ειρωνείας στις τελευταίες λέξεις, ο Ζακ Στεφάνου αποκηρύσσει το άγχος. Αναρτήθηκε στις13/04/2011 20:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Μοιάζει με άνοιξη Περπατάς στην πόλη. Ηλιόλουστες μέρες. Η θερμοκρασία ανεβαίνει. Στα αυτιά παίζουν ήχοι από το σάουντρακ της Αμελί. Προσπαθείς να «ξεφύγεις» από τα όσα είναι εκεί για να σε καταβάλουν και αφήνεις το μυαλό να ταξιδέψει σε καλοκαιρινά μονοπάτια. Και μετά; Μετά γυρνάς το κεφάλι απηυδισμένος. Αναρτήθηκε στις07/04/2011 10:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
Ε, ναι λοιπόν! Πιστεύω ακόμα σε super ήρωες! Γιατί εσύ δεν πιστεύεις; Κακώς! Παιδί ακόμα, καθόμουν μπροστά από τη μικρή οθόνη και καμάρωνα όλους αυτούς τους ήρωες που έκαναν πράγματα, εχμ, πώς να το πω… ηρωικά. Που πετούσαν, γινόντουσαν αόρατοι, είχαν απίστευτη δύναμη, μπορούσαν να διαβάσουν το μέλλον, να δουν τη σκέψη, που ήταν έτοιμοι να σώσουν τον κόσμο ανά πάσα στιγμή. Αναρτήθηκε στις31/03/2011 20:00:00 από Δαγουλά Χρύσα
