Μέρες ανοιξιάτικες, μέρες παράξενες

Περίεργες μέρες διανύουμε...

Από τη μια το γνωστό σκηνικό: τρόικα, ΔΝΤ, κρίση, φτώχεια, μιζέρια, ανεργία, με την τρέχουσα επικαιρότητα να προστίθεται: ο «καλός μας άνθρωπος» έφυγε, ο θάνατος του Οσάμα μπιν Λάντεν έκανε χιλιάδες Αμερικανούς να πανηγυρίζουν και να κατακλύζονται από αισθήματα ασφάλειας κι ένας βασιλικός γάμος έγινε το γεγονός της χρονιάς, της δεκαετίας, του αιώνα –μονοπώλησε τις «καρδιές» των Βρετανών, τους τηλεοπτικούς δέκτες παγκοσμίως και αναμφίβολα το ενδιαφέρον των Ελλήνων.

Ένας διαφορετικός Μάιος στην Ελλάδα. Κρύο, βροχές που θυμίζουν πρωτοβρόχια, σκεπτικισμός, γαλότσες και μπότες πάλι στους δρόμους. Ανοίγω τον τηλεοπτικό δέκτη και πέφτω σε νοικοκυρές («αληθινές» και καθόλου «απεγνωσμένες»), ριάλιτι, ατέρμονη αναζήτηση «νέων» ταλέντων, χορούς, βασιλικούς γάμους, οικογενειακές ιστορίες, συζητήσεις πολιτικών προσώπων (των ίδιων πολιτικών προσώπων για την ακρίβεια), νέα των εγχώριων «σελέμπριτις», κοινωνικά σχόλια και «μαύρες» ειδήσεις. Σκόρπιες σκέψεις περνάνε από το μυαλό –αναρωτιέμαι αν τα τηλεοπτικά δρώμενα μιας χώρας αντικατοπτρίζουν και την ευρύτερη κατάστασή της. Μήπως τελικά έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει; Ποιος καθορίζει το πρόγραμμά της; Οι προτιμήσεις του κοινού ή οι επιλογές των διευθυντών της; Ας πούμε πως μέχρι πρότινος πίστευα πως καταναλώνουμε ό,τι μας δίνεται. Αρχίζω όμως να αλλάζω γνώμη. Μήπως τελικά οι ιθύνοντες απλώς ακολουθούν το ρεύμα που επιβάλλει η κοινωνική πραγματικότητα;

Το «off» στο τηλεκοντρόλ μοιάζει είναι μονόδρομος. Παίρνω την ομπρέλα μου (Λονδίνο γίναμε!), βγαίνω στους δρόμους της πόλης προς αναζήτηση των «καλών νέων» που θα κάνει αυτό το Μάιο να μοιάζει όντως με Μάιο. Τι κι αν οι περισσότεροι περιμένουν τον ήλιο για να ξεμυτίσουν… Προς μεγάλη μου χαρά, η Θεσσαλονίκη δεν «υποτάσσεται» στη μαυρίλα. Με δυσκολία και με προσπάθεια. Αλλά κινείται, δημιουργεί, προσδοκά «χαμόγελα». Γίνεται μια πόλη που γεμίζει βιβλία. Η «Παράλλαξη», το «Βιβλίο Αλλιώς», ομάδες της πόλης, οι bookcrossers, η ανακύκλωση των βιβλίων, η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου. Γίνεται μια πόλη που γεμίζει δράσεις: περίπατοι, εκθέσεις φωτογραφίας, συγγραφείς, αναγνώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων, μουσειακές βραδιές, πάρτι υποδοχής στο Δημαρχείο σε μια βραδιά αλλιώτικη από τις άλλες. Και τα βιβλία να προβάλλονται υπό τη σωστή τους διάσταση: είδος ανάγκης -όχι είδος πολυτελείας. Προτάσεις που σε κάνουν λίγο να ξεχνιέσαι. Να αναμένεις το «καλοκαίρι». Τα καλύτερα σου κλείνουν το μάτι. Οι μέρες αυτές είναι παράξενες. Τώρα μάλλον είναι η ώρα που πρέπει να γίνουμε πιο διαλλακτικοί. Να βολτάρουμε στην Έκθεση, να πάρουμε ένα καφέ ανά χείρας, να απολαύσουμε ένα ανάγνωσμα εκτός «των τειχών» του σπιτιού μας, να αφήσουμε την τέχνη να μας παρασύρει.

Δαγουλά Χρύσα

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.