"Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν"
Δεκέμβρης του 1883. O Χαρίλαος Τρικούπης μελετώντας σκεπτικός τα τοκοχρεολύσια και έχοντας στο μυαλό του στις συνεχόμενες πιέσεις των μεγάλων δυνάμεων, προσπαθεί να βρει λύση στα προβλήματα οικονομικής στενότητας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Από την μια η πίεση των μεγάλων δυνάμεων να επιβάλουν διεθνή οικονομικό έλεγχο και επιτήρηση στα οικονομικά του τότε ελληνικού χρέους και από την άλλη oι παρακμιακές δυνάμεις της εποχής... Τσιφλικάδες, κάθε λογής εκμεταλλευτές του λαού, μια αντιπολίτευση επηρεαζόμενη από τις μεγάλες δυνάμεις -που προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για την άνοδο στην εξουσία- και στο τέλος, φυσικά, ο "εγκλωβισμένος" από το μέγεθος αυτού του ζητήματος λαός, ο οποίος δυσανασχετούσε για τα φορολογικά μετρά που είχε προωθήσει η κυβέρνηση.
Ο Τρικούπης περά από την φορολογία που επέβαλε για να μπορέσει να εκκινήσει την ελληνική οικονομία και τις ελληνικές επενδύσεις, κατέφυγε και σε δανεισμό από τις μεγάλες δυνάμεις με ληστρικά επιτόκια. Έτσι και φτάνει ο "δεκάωρης", με τον Χαρίλαο, όμως, Τρικούπη να ανακοινώνει τελικά στους δανειστές αδυναμία καταβολής των συμφωνηθέντων με αποτέλεσμα την υπό εποπτεία πια η ελληνική οικονομία. Έτσι και ακούστηκε τότε η περίφημη φράση "Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν". Η τότε τρόικα βάζει χέρι στα μονοπώλια της Ελλάδας και εξουθενώνει τον λαό από τα μεταρρυθμιστικά της προγράμματα.
Αυτά για την ιστορία. Σήμερα η κατάσταση απέχει παρασάγγας, αφού το ελληνικό μέχρι στιγμής χρέος σίγουρα τεράστιο είναι. Τα χρήματα από τα δάνεια που πήραμε σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονται με τα έργα υποδομών που έκανε ο Τρικούπης, αλλά χρησιμοποιήθηκαν για να αυξήσουν πλασματικά το βιοτικό επίπεδο ανίκανων συμφεροντολόγων και υμετέρων παίδων. Από το σημερινό σκηνικό, βέβαια, δεν λείπουν οι μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση από την μια και την Αμερική-ΔΝΤ από την άλλη. Ο λαός βαρυγκωμά, τα επιτόκια στις αγορές απαγορευτικά, η αντιπολίτευση χειρότερη από ποτέ... Και όλα αυτά με κάνουν να αναρωτιέμαι: ο Έλληνας δεν βάζει ποτέ μυαλό;;
Προσπαθώντας να βρω "Τις Πταίει" για την όλη κατάσταση σαστίζω από το μέγεθος των πληροφοριών που μου έρχονται στο μυαλό. Φταίνε οι μεγάλες δυνάμεις που θέλουν να βάλουν στο χέρι πετρέλαια, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δομικά παραγωγικά μονοπώλια (ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ, ΔΕΗ) και να εξαθλιώσουν τον λαό απομυζώντας των οικονομικά. Φταίμε εμείς οι πολίτες που αφεθήκαμε στα χέρια δημαγωγών και λαοπλάνων που μας έταζαν μια θέση στο δημόσιο και εμείς πιστά τους ακλουθούσαμε σαν άβουλα όντα;;
Ψάχνοντας να δώσω μια εξήγηση, πρώτα από όλα στον εαυτό μου, διαπιστώνω μετά περισσής λύπης μου ότι η πτώχευση της Ελλάδας όχι μόνο οικονομική είναι, αλλά και θεσμική, θρησκευτική, κοινωνική, πολιτική, ατομική. Εν ολίγης, η Ελλάδα είναι μια πτωχευμένη σε ηθικές αξίες χώρα όπου με δυσκολία μπορεί κανείς να διακρίνει (το ηθικόν είναι νόμιμον...), πολιτικά η διαφθορά και η ανικανότητα των διοικούντων είναι απερίγραπτη, τα κοινωνικά ιδανικά των προηγούμενων δεκαετιών ξεθωριάζουν στον βωμό τις παγκοσμιοποίησης, θρησκευτικά η ασυνέπεια λόγων τε έργων καταδεικνύει την διαβολή που έχει υπάρξει στον κώδικα του ανθρωπισμού.
Εν έτη 2011 έχοντας ονομάσει την μετριότητα αριστεία, την ανικανότητα διακεκριμένη δεξιότητα, την στασιμότητα πρόοδο, οδυρόμαστε σαν μώρες παρθένες για την κατρακύλα που έχουμε πάρει. Οι συνδικαλιστές είναι η νέας μορφή τσιφλικάδες, οι πολιτικοί μας τα λαμπρά αυτά διαμάντια της διαφθοράς και της διαπλοκής οι οποίοι εμφανίζονται σαν λυτρωτές των προβλημάτων που δημιούργησαν, οι βολεμένοι σύντροφοι του Πάγκαλου (Δ. Υπάλληλοι, φοροκλέπτες, φόρο-αποφεύγοντες) οι πρώτοι όλων εξανιστάμενοι και μπροστάρηδες του αγώνα "Δεν πληρώνω- Δεν φταίω…".
Και αναρωτιέμαι που τελειώνει η παρακμή αυτή; Πότε θα αποκτήσουμε ένα κράτος που θα βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, που θα σέβεται τους πολίτες και τους κατοίκους της χώρας, που θα μπορεί να υπερασπιστεί τα ανθρωπινά δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων μας;; Ίσως το ερώτημα να είναι ρητορικό. Ίσως μόνο όταν φτάσουμε στον πάτο, εκεί όπου δεν πάει άλλο η παρακμή, να συνειδητοποιήσουμε τις ατομικές μας ευθύνες και νοοτροπίες και το ποσό ο καθένας μας πτώχευσε πολιτισμικά, ανθρωπιστικά, κοινωνικά. Μέχρι όμως ο λαός των μεσημεριών να τα συνειδητοποιήσει αυτά μπορούμε να περιμένουμε... το νέο "Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν" μπας και μας ταρακουνήσει και μας κάνει να αλλάξουμε πορεία. Άλλωστε κάθε εμπόδιο είναι ευκαιρία για περισυλλογή, αναδιάταξη, αναδιοργάνωση, ολική ανασυγκρότηση και βελτιοποίηση. Οψόμεθα…
Νίκος Σπυρίδης
Αφήστε το σχόλιό σας
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια...
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.