Άννας-Καϊάφας σημειώσατε χ

Αυτή η χώρα θέλει να ζει το δράμα της. Δεν εξηγείται αλλιώς. Γιατί εκτός από μια κυβέρνηση φοβική απέναντι σε ριζικές μεταρρυθμίσεις και απλόχερη σε κοινωνικά άδικα ημίμετρα, έχει και την αντιπολίτευση που της αξίζει.

Οι κοκορομαχίες για τη μεγάλη καρέκλα δίνουν και παίρνουν. Στη Βουλή λαμβάνει χώρα ο πόλεμος της ατάκας και των ύβρεων. Ποιος θα μειώσει ποιον και ποιος θα πει την εξυπνότερη φράση για να κυριαρχήσει στα δελτία ειδήσεων. Πολύ φοβάμαι ότι κανένα από τα πολιτικά κόμματα δεν θέλει στην πραγματικότητα να αναλάβει αυτή τη στιγμή την εξουσία. Είμαι, δε, σίγουρη ότι κανένα από τα κόμματα δεν έχει ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης. Και τονίζω τον όρο «ρεαλιστική», γιατί από φανφάρες και μεγαλοστομίες έχουμε γεμίσει. Πρόταση που να είναι όντως εφαρμόσιμη, όχι στα χαρτιά, αλλά στην πράξη. Στ’ αλήθεια.

Και μπορεί στις δημοσκοπήσεις οι πολιτικές δυνάμεις πλην του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας να αυξάνουν το ποσοστό τους, όμως όλο αυτό μου μοιάζει με απλή αλλαγή της κατεύθυνσης της ψήφου και όχι με πίστη ότι τα κόμματα αυτά μπορούν να κυβερνήσουν. Ξύλινη γλώσσα, εκφράσεις κλισέ και μονότονες στοχοποιήσεις. Ακόμα και τώρα. Από παντού και προς όλους. Δεν διακρίνω πουθενά υπεύθυνη ανάληψη ευθυνών για τα πεπραγμένα τόσων δεκαετιών. Πολύ, δε, περισσότερο δεν διακρίνω σοβαρό σχέδιο για το μέλλον. Γιατί, αν υπήρχε τέτοιο, θα είχε γίνει αντιληπτό από κάποιον άνθρωπο τουλάχιστον, να μας το πει κι εμάς να ηρεμήσουμε.

Ωιμέ, από τον Άννα στον Καϊάφα σε αυτή τη χώρα. Τι κατάντια ζούμε. Να μην έχουμε σε ποιον να πιστέψουμε και από ποιον να πιαστούμε. Ο καθένας προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Εκλεγμένοι και μη ξιφομαχούν λυσσαλέα. Για την υστεροφημία και η θεσούλα τους. Και ουχί για την Ελλάδα.

Θεοδώρα Σαρίδου

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.