Το πνεύμα των ημέρων – λέγε με Κρουέλα Ντε Βιλ

Τα Χριστούγεννα δικαιωματικά λένε κάποιοι ανήκουν στα παιδιά, λες και οι άλλες μέρες δεν ανήκουν σε αυτά.

Τα παρακάτω που θα διαβάσετε δεν συνάδουν τόσο με το πνεύμα των ημερών, το αντίθετο θα έλεγα μάλιστα. Επίσης επειδή είναι της μόδας ο όρος «επανάσταση του αυτονόητου» αποφάσισα να κάνω και εγώ μια αυτονόητη αποκάλυψη ή καλύτερα μια ομολογία που όλοι θα ήθελαν να κάνουν, όμως φοβούνται να το παραδεχτούν μήπως τους κακοχαρακτηρίσουν. Εγώ θα πάρω το ρίσκο και θα κάνω την ανατροπή. Θα αποδείξω με στοιχεία οτι τα παιδιά δεν είναι άγια και αθώα.

Δεν είναι τυχαίο που οι σκηνοθέτες των πιο φοβιστικών ταινιών τρόμου έχουν για πρωταγωνιστές παιδάκια τα οποία βέβαια με το κατάλληλο μακιγιάζ είναι τόσο σκιαχτικά που πραγματικά για μια εβδομάδα απο την ημέρα θέασης της ταινίας φτύνεις το κόρφο σου όταν τυχαία στο δρόμο συναντάς χαριτωμένα αγγελούδια να περπατούν.
Δεν είναι τυχαίο που τα ίδια τα παιδιά κάθε χρόνο προσπαθούν στα γράμματά τους να πείσουν τον Άγιο Βασίλη οτι αξίζουν το δώρο που του ζητούν μιας και δεν ήταν άτακτα παιδιά όλο το χρόνο. Κανείς δεν διατυμπανίζει την αθωότητά του εκτός κι αν έχει δεδομένη την ενοχή του και προσπαθεί να απαλλαχθεί από αυτήν. 

Πανθομολογούμενο είναι το γεγονός οτι τα παιδιά ψεύδονται ασύστολα, συκοφαντούν χωρίς λόγο και χωρίς καμία τύψη άλλα παιδάκια συνήθως πιο αδύναμα από αυτά αλλά και σε κατηγορούν σε άλλους χωρίς τσίπα. Όλοι θυμόμαστε περιστατικά από το σχολείο όπου ο Γιωργάκης μας καρφώνει στην δασκάλα αλλά και όταν έκανε αταξία ποτέ δεν το παραδέχτηκε και έδειχνε εσένα για την υπαίτια ακόμα κι αν σε παρουσίαζε σε όλους ως την καλύτερή του φίλη.
 
Σε εκμεταλλεύνται ως εκεί που δεν παίρνει. Σε κάνουν ό,τι θέλουν, σε λύνουν και σε δένουν ενώ αλίμονο σου αν δεν πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες τους μέσα σε αυτό το στενό «τωωωωωώρα» που το ουρλιάζουν συνέχεια μέσα στο αυτί σου.
Λειτουργούν ως στυγνοί εκβιαστές αν δεν τους κάνεις το χατήρι και οι μόνες συμφωνίες που κάνουν είναι τόσο προσεκτικά διατυπωμένες που πάντα υποχωρείς.  Μόνο μαφιόζοι θα μπορούσαν να τα συναγωνιστούν σε αυτό το επίπεδο.

Μπορούν άνετα να είναι ανάγωγα και να λειτουργούν ως νταήδες βρίζοντας σε και χτυπώντας σε με ότι τους κατέβει στο μυαλό, γιατί πολύ απλά «παιδάκια είναι μωρέ».
Σου τρώνε όλα τα χρήματα, τους αγοράζεις δώρα, ενώ μπορούν να σου τρίψουν το δώρο που τους πήρες στην μούρη αν δεν τους αρέσει, μπορούν να σε κάνουν ρεζίλι μπροστά σε όλο τον κόσμο, στο δρόμο, στο σπίτι, σε μαγαζί, σε πάρκο, παντού, αν δεν τους πάρεις το σπαθί που είδαν στην τηλεόραση και που όλη την ώρα θα τις τρως με αυτό και θα λες και ευχαριστώ.

Σε αναγκάζουν συνεχώς να τα δωροδοκείς για να κάνουν τα πιο απλά πράγματα, όπως το να σταματήσουν να μιλάνε για 5 λεπτά όσο διαρκεί ένα τηλεφώνημα σου.

Θέλουν πιθανότατα την φυσική σου εξόντωση, έχοντάς σε να τρέχεις όλη μέρα να τα πάρεις από δω, να τα πας από κει (άσε τις βενζίνες που έχεις ξοδέψει), μετά να παίξεις ποδόσφαιρο ή κούκλες μέχρι τελικής πτώσεως, να τα πας βόλτα (ο Θεός να την κάνει) για να τρέχουν λες και τα είχες κλεισμένα στην σπηλιά.

Σε αναγκάζουν να γίνεσαι ρεζίλι φωνάζοντάς σου σε όλο το εστιατόριο  «κακά κακά τώρα», ενώ μπορούν να γκρινιάζουν ανενόχλητα όπου θέλουν, όποια ώρα θέλουν, σε όποια περίσταση και για οποιονδήποτε λόγο.
 
Μπορούν να σε έχουν ξύπνιο όλη νύχτα επειδή έτσι τους αρέσει ή επειδή πονάνε κάπου που δεν ξέρουν πού και έτσι κλαίνε με αναφιλητά μέχρι να σε κάνουν να πέσεις από το μπαλκόνι.

Σε έχουν υπηρέτη, να τα ντύνεις, να τα μεταφέρεις, να τα πλένεις, να τα σκουπίζεις στην τουαλέτα, να τους ψωνίζεις, να σε έχουν σούζα όλη μέρα. Μετά γίνονται έφηβοι, σε σιχαίνονται και νομίζουν οτι όλα τα τους τα προβλήματα - που μάλλον εστιάζονται στο οτι αν είναι κορίτσια έχουν πολύ πυκνά φρύδια και αν είναι αγόρια έχουν πολύ μακριά χέρια - λύνονται με το να μην  σου μιλάνε. Τελικά γίνονται ενήλικες, σε φωνάζουν γέρο και γριά και δεν σου δίνουν σημασία. Σε παραμελούν και σε νιώθουν βάρος με το που βγάλουν τα πρώτα τους χρήματα και μπορούν να ζήσουν χωρίς εσένα.  

Κι αφού είμαι σίγουρη πλέον πως σας έχω πείσει για το πόσο ύπουλα πλάσματα είναι και πως υπάρχουν για να μας τυραννάνε, τελικά καταλήγετε όπως κι εγώ στο εξής: «παιδική αγκαλιά, αξία ανεκτίμητη». Άλλωστε χαίρεστε τόσο να φροντίζετε αυτούς που σας αγαπούν και το φωνάζουν!

ΥΓ: 28.000 παιδιά το χρόνο πέφτουν θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης -συνήθως από τους ίδιους τους γονείς τους. Εκτός από την σωματική κακοποίηση και την παραμέληση που είναι οι πιο συχνές μορφές κακοποίησης σε ποσοστό 24% και 22% οι καταγγελίες αφορούν περιπτώσεις βιασμών και εξώθησης στην πορνεία. Το 10% των παιδιών κάτω των 5 ετών που εξετάζονται για τραυματισμούς είναι κακοποιημένα, ενώ το 8% των κακοποιημένων ανηλίκων παρουσιάζει μια μορφή αναπηρίας. Το 65% των γονέων παραδέχεται ότι χρησιμοποιεί σωματική τιμωρία στα παιδιά τους ηλικίας 6-12 ετών για να τα συμμορφώσουν. (στοιχεία από το χαμόγελο του παιδιού)

---

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας...

Σχόλια