Ρουκετοπόλεμος και ματωμένο Πάσχα…

Πάσχα στη Χίο. Ρουκετοπόλεμος. Οι κάτοικοι του νησιού, από το μικρότερο ως το μεγαλύτερο, προετοιμάζονται όλο το χρόνο για αυτή τη στιγμή.

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και τον παραδοσιακό ρουκετοπόλεμο μεταξύ των δύο εκκλησιών της Βροντάδος. Θα ‘λεγε κανείς, χωρίς υπερβολή, ότι γι’ αυτό ζουν, γι’ αυτό αναπνέουν… Τη δική τους στιγμή αναγνώρισης, το θαυμασμό στα μάτια των επισκεπτών και την επιβεβαίωση του πατροπαράδοτου εθίμου τους.

Δε λέω, το θέαμα από μόνο του είναι εντυπωσιακό, ειδικά για κάποιον που δεν το έχει ξαναδεί. Δε χάνει, όμως, κάθε χρόνο λίγη από τη λάμψη και τη μαγεία του;

Η πρώτη μου επαφή με το χιώτικο Πάσχα και το ρουκετοπόλεμο ήταν πέρσι. Ανεβήκαμε και εμείς, όπως και εκατοντάδες άλλα άτομα, στο Αίπος, ένα βουνό με εκπληκτική θέα στην πόλη της Χίου και της Βροντάδος. Το καλύτερο σημείο για να δεις το έθιμο σε όλο του το μεγαλείο και να γλιτώσεις και από την ασφυξία! Θυμάμαι ότι αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο καπνός που έπνιγε την πόλη μετά. Πως βλέπουμε στην τηλεόραση εμπόλεμες ζώνες… Έτσι, ακριβώς! Η περιοχή έμοιαζε με βομβαρδισμένο τοπίο. Η επιστροφή ήταν το χειρότερο κομμάτι της βραδιάς… Απίστευτη κίνηση, πηγαίναμε σχεδόν σημειωτόν… Χαμός στους δρόμους, σειρήνες από τα πυροσβεστικά που έτρεχαν να σβήσουν τις φωτιές… Εκείνο το βράδυ είδα live ένα δέντρο να καίγεται, πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα… Η εικόνα με έκανε να αναθεωρήσω αρκετά την όλη εμπειρία…

Φέτος, ξαναπέρασα το Πάσχα στη Χίο. Τον ρουκετοπόλεμο, όμως, δεν πήγα να τον δω. Πες το αντίδραση στο αναγκαστικά «γιορταστικό» κλίμα που καθόλου δε ένιωθα, πες το βαρεμάρα για ένα θέαμα που τίποτα καινούριο δεν είχε να μου προσφέρει… Πες πως ακόμη προτιμούσα να περάσω τη βραδιά όπως εγώ ήθελα και όχι όπως επιβάλλονταν από έθιμα και παραδόσεις. Σε κάθε περίπτωση ούτε τις ρουκέτες πήγα να δω, ούτε στην εκκλησία πάτησα πόδι. Βγήκα από το σπίτι, βέβαια, δεν άντεξα. Ήθελα να δω τι γίνεται στον κόσμο…

Πήραμε, λοιπόν, το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε σε άλλο βουνό, από την αντίθετη πλευρά του νησιού, με καταπληκτική θέα και εκείνο, αλλά χωρίς την ασφυχτική παρουσία δεκάδων αυτοκινήτων… Από εκείνο το σημείο μπορούσες να δεις την πόλη της Χίου, τη θάλασσα και απέναντι τις ακτές της Τουρκίας. Την ησυχία που επικρατούσε διέκοπταν που και που κάποιοι αλαφιασμένοι οδηγοί που έτρεχαν να προλάβουν στις δώδεκα παρά τέταρτο το «Χριστός Ανέστη»… Κοίταξα προς την πλευρά της πόλης. Τόσο φωτεινή και γιορτινή, με δεκάδες βεγγαλικά να χρωματίζουν τον ουρανό κάθε λεπτό. Τόση λάμψη και τόση φαινομενική χαρά…

Γυρνώντας στο σπίτι συναντήσαμε τους «χαρούμενους» εκδρομείς… Τόση χαρά και τόση αγαλλίαση είχαν στις καρδίες τους από το γιορτινό μήνυμα που δε μπόρεσαν να τσακωθούν στο δρόμο! Το αποκορύφωμα, βέβαια, ήρθε σε ένα στενό σημείο του δρόμου, όπου τα αυτοκίνητα φράκαραν και δε μπορούσαν να συνεχίσουν. Κανείς δεν ήθελε να κάνει πίσω αυτός, όλοι περίμεναν να κάνει πίσω ο άλλος… «Άντε κάνε πίσω να φύγουμε!», «Εσύ κάνε πίσω, εγώ δε μπορώ!», «Βρε, άντε κάνε πίσω, μην κατέβω κάτω!», «Εσύ να κάνεις πίσω, προτεραιότητα έχει αυτός που ανεβαίνει!» , «Άντε, μέρα που είναι, έχω και τα παιδιά πίσω, αλλιώς θα κατέβαινα κάτω και…» είπε ο πολλά «υποσχόμενος» οδηγός και έκανε πίσω, ξεμπλοκάροντας επιτέλους το δρόμο. Μαγικές, αναστάσιμες, γιορτινές στιγμές…

Η «μαγεία», βέβαια, άρχισε να ξεθωριάζει την επόμενη μέρα, όταν έγινε γνωστός ο απολογισμός των πασχαλιάτικων εορτασμών τόσο στη Χίο όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα… Για την ιστορία, οι πυροσβεστικές δυνάμεις του νησιού κατέσβησαν 30 πυρκαγιές μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Βροντάδος, οι οποίες ξέσπασαν «μυστηριωδώς» από τις 8 το απόγευμα του Μ. Σαββάτου ως και τις 3 τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Μαύρο Πάσχα έκαναν πολλές οικογένειες στην Ελλάδα χάρη στο «έθιμο» με τα βεγγαλικά. Δύο άνδρες βρήκαν ακαριαίο θάνατο στη Ρόδο λίγες ώρες πριν την Ανάσταση, όταν προκλήθηκε έκρηξη την ώρα που έφτιαχναν αυτοσχέδια βαρελότα. Ένα επτάχρονο αγοράκι έχασε το αριστερό του μάτι, όταν έπεσε πάνω του φωτοβολίδα που είχε εκτοξεύσει ένας 25χρονος. Ένα δεκάχρονο αγόρι από την Κύπρο υπέστη ακρωτηριασμό, όταν μία κροτίδα εξερράγη στα χέρια του.

Ποιος ξέρει πόσα ακόμα άτομα τραυματίστηκαν ελαφρότερα από αυτό το πασχαλιάτικο «έθιμο»; Πόσα χημικά ελευθερώθηκαν στο περιβάλλον και πόσα δέντρα πήραν φωτιά; Ξέρω ότι στη Χίο έγιναν παρανάλωμα του πυρός 50 στρέμματα δασικής γης από φωτιά που ξέσπασε την Κυριακή του Πάσχα μετά τη ρίψη βεγγαλικών… Την ώρα που η χώρα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια και στην ανέχεια, σκορπάμε τα λεφτά μας σε βεγγαλικά και κροτίδες, σε ανούσια έθιμα, για να δείξουμε το πόσο ευτυχισμένοι είμαστε… Το πόσο διασκεδάζουμε, το πόσο καλά περνάμε… Φορώντας τη μάσκα που μας έραψαν τα δήθεν και τα πρέπει…

Λαλίδου Ειρήνη

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.