Η αγκαλιά ενός Youropiaνου

Είμαι ένα από αυτά τα άσχημα ανθρωπάκια που ζουν εδώ, σε αυτή την πόλη.

Θέλω να σου πω κάτι. Ψιθυριστά όμως.

Είμαι καθισμένος σε ένα παγκάκι μπροστά από την έκθεση και δίπλα στην παραλία. Παρακολουθώ τα κύματα να χτυπούν αντιδραστικά την προβλήτα που βρίσκεται εκεί για να διακόπτει την αρμονική πορεία τους.

Έπειτα από μια ώρα, δεν έχει αλλάξει τίποτα στην μονοτονία της εικόνας μου. Τα κύματα έρχονται με σταθερό ρυθμό και σταματούν επάνω στην τσιμεντένια προβλήτα.

Δες, πιάνω μια μικρή πέτρα και την πετώ μέσα. Ένα, δυο , τρία «βατραχάκια» ζωγραφίζουν με κύκλους και δίνουν μια σύντομη αλλά διαφορετική ζωή στην θάλασσα. Η αμετάβλητη μονοτονία του μπλε μόλις έχει σπάσει .

Γυρίζω την πλάτη μου στην θάλασσα και το βλέμμα μου βρίσκεται σε μια πόλη χωρίς αγχωμένους πολίτες. Αισθάνσου την γαλήνη και την ευτυχία τους λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα.

Εσύ είσαι όμορφος, έχεις δυο μάτια και συμμετρικό σώμα. Εγώ έχω μόνο ένα στόμα που θυμίζει εσένα όταν με κοιτάς , αλλά ακόμα και αυτό είναι τόσο διαφορετικό αν σκεφτείς ποσό συχνά χαμογελώ κάνοντας τον καθημερινό περίπατο στην πόλη μου. Στον κόσμο μου.

Σκέψου, έρχονται Χριστούγεννα και εσύ σκέφτεσαι τα έξοδα των γιορτών ή αναζητάς ακόμα δουλεία.

Μου λες ότι η σημασία του χριστουγεννιάτικου δέντρου έχει χαθεί γιατί την άρπαξε η ανατίμηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, όμως ξεχνάς ότι το εντυπωσιακό δέντρο δεν το κάνουν τα λαμπάκια αλλά… τα στολίδια.

Ο κόσμος σου μου θυμίζει την θάλασσα μου.

Ένας κόσμος στερεωμένος πάνω στις πλάτες κάποιων –πάντα ιδίων- ανθρώπων που το μόνο που σας χάρισαν είναι το στροβίλισμα του, ενώ εσείς δείχνετε ευτυχισμένοι μόνο με την μέρα και την νύχτα.

Δεν σου κάνω κήρυγμα, απλά θυμήσου, και εδώ έχουμε μέρα και νύχτα.

Θα σου πω ένα μεγάλο μυστικό; - ελπίζω να κρατάς μυστικά.

Πριν λίγο καιρό και ο δικός μου κόσμος δεν υπήρχε. Ήταν αποκύημα της φαντασίας κάποιων νέων ανθρώπων σαν εσένα, που έβλεπαν τους ίδιους μεγάλο(;)-ανθρώπους να εισχωρούν αδίστακτα σε κάθε χώρο όταν απλά δεν τους έφταναν αυτά που κέρδιζαν από τον προηγούμενο.

Δεν ξέρω αν το έκαναν με γνώμονα το κέρδος ή αν οραματίζονται τον αυριανό κόσμο σου καλύτερο, σίγουρα πάντως σκέφτονται προσγειωμένα γιατί δεν είχαν την «τύχη» να δοκιμάσουν την γεύση ενός πακτωλού χρημάτων.

Τελειώνω μην ξεφυσάς.

Άκουσα ότι δοκιμάζεστε από δύσφορους φόρους και δυσήλια ποιότητα ζωής. Μην απελπιζεσαι, χαμογελα. Καν’ το για το μικρό παιδάκι που κάθεται στην αγκαλιά του Αι Βασίλη και βγαίνει φωτογραφίες με τα δώρα του. Κάντο ακόμα και αν τραβήξει τα ψεύτικα άσπρα γένια και ξεπροβάλεις εσύ μέσα από αυτά. Κάντο ακόμα και αν είσαι δυο μήνες απλήρωτος.

Ελπίζω να σε ξαναδώ στην γειτονιά μου.

Υ.Γ. Όταν θα ξαναρθείς , να χαμογελάς.

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.