Oscars: Kαι να πως ξεκίνησαν όλα!
Και πως φτάσαμε στο σήμερα. Για να το ανακαλύψουμε αυτό, χρειάζεται να πάμε πολλά χρόνια πίσω. Κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα…
Το 1927, ο Λούις Μπ. Μάγιερ, ο ιδιοκτήτης της MGM, σε συνεργασία και με άλλα ισχυρά ονόματα του χώρου, ιδρύει την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών. Ο βασικός του στόχος; Να αντιταχθεί στις φήμες που περιτριγύριζαν την – όλο και αναπτυσσόμενη – βιομηχανία του κινηματογράφου αλλά και για να μη βάλλεται από τα εργασιακά συμφέροντα των συνδικάτων. Δύο χρόνια μετά, το 1929, γίνεται και η πρώτη απονομή κινηματογραφικών βραβείων από τα μέλη της Ακαδημίας. Σε αυτά βέβαια σημαντικός ήταν ο ρόλος αλλά και η επιρροή του κυρίου Μάγιερ. Μπαίνοντας στη δεκαετία του ’30, τα Academy Awards, επηρεάζονται από τη διεθνή οικονομική κρίση. Η αποκρατικοποίηση της κινηματογραφικής βιομηχανίας, οι διαμάχες των παραγωγών με τους λοιπούς κλάδους αλλά και τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που έχουν αφήσει άνεργους εκατομμύρια Αμερικανούς, κοντεύουν να κοστίσουν ακόμα και την ύπαρξη της απονομής. Λίγο όμως η παρέμβαση του κυρίου Κάπρα που γεφυρώνει τα προβλήματα των κλάδων, λίγο η αντιμετώπιση της κρίσης, τα Όσκαρ βγαίνουν αλώβητα και το Hollywood αρχίζει να προωθεί τους πρώτους «σταρ» της εποχής. Η έγχρωμη εικόνα φέρνει και την πρώτη ταινία – σταθμό στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου. «Όσα παίρνει ο άνεμος».
Η δεκαετία του 1940 βρίσκει τον κόσμο στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο κινηματογραφικός κόσμος από τη μεριά του δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος. Τα γεγονότα αποτελούν πηγή έμπνευσης για την 7η τέχνη και η Ακαδημία βραβεύει ταινίες με αυτή τη θεματική. Αλλαγές πραγματοποιούνται στα διαδικαστικά των Όσκαρ. Τα αποτελέσματα αρχίζουν και δίνονται την ίδια μέρα ενισχύοντας την αγωνία των υποψηφίων. Ακόμη, νέες κατηγορίες εισάγονται στο θεσμό. Αυτή των ξενόγλωσσων ταινιών αλλά και της ενδυματολογίας. ¨Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της εποχής, είναι η βράβευση Βρετανών στα Αμερικανικά βραβεία, για παράδειγμα ο Λόρενς Ολιβιέ.
Και καθώς το σταρ σύστεμ αρχίζει να εδραιώνεται με τους ηθοποιούς του Hollywood να ενισχύουν το μύθο τους, μπαίνουμε στη δεκαετία του 1950. Μια δεκαετία που σηματοδοτείται από την παρουσία της τηλεόρασης! Και ενώ αρχικά οι εισπράξεις των στούντιο μειώνονται αισθητά, η υπογραφή της Ακαδημίας για τηλεοπτική κάλυψη των Όσκαρ, δείχνει για άλλη μια φορά πως συμβαδίζουν με την εποχή τους. Βασικό χαρακτηριστικό αυτών των χρόνων είναι οι λαμπερές παραγωγές μιας και το Hollywood προσπαθεί να γίνει ανταγωνιστικό στην «επέλαση» της τηλεόρασης. Τα ρεκόρ βραβείων καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο με αποκορύφωμα αυτών, το «Μπεν Χουρ» και τα 11 Όσκαρ που κέρδισε. Ρεκόρ που κατάφερε να καταρρίψει μόνο ο Τιτανικός, μόλις το 1997! Άλλο είναι όμως το γεγονός όμως που άφησε το σημάδι του στην 7η τέχνη τα χρόνια αυτά. Ο έντονος αντικομουνισμός. Ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζόζεφ Ρ. Μακάρθι έχει βάλει στόχο να απομακρύνει κάθε κομμουνιστή από τη δημόσια ζωή. Ο «αντικομουνιστικός πυρετός» έπληξε και τα στούντιο που απομακρύνουν σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ανθρώπους του χώρου για τις αριστερές τους πεποιθήσεις. Ακόμα και για την υποψία ύπαρξης αριστερών πεποιθήσεων. Μερικοί μάλιστα δεν διστάζουν να ακολουθήσουν τα «μακαρθικά βήματα». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ελία Καζάν. Η Ακαδημία φυσικά δεν προτείνει για υποψηφιότητα ονόματα που βρίσκονται στη λίστα, με αποτέλεσμα οι καλλιτέχνες, κυρίως οι σεναριογράφοι, να κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα, και τα βραβεία να παραλαμβάνουν εικονικοί συντελεστές. Η αντικομμουνιστιή υστερία παύει με το πέρας της δεκαετίας και οι όποιες λίστες παύουν να υφίστανται.
Η νέα δεκαετία, ξεκινά άκρως ελπιδοφόρα με Πρόεδρο των Η.Π.Α, τον Τζον Κένεντι αλλά αυτός ο άνεμος αισιοδοξίας δεν κρατά για πολύ. Από τη μια η ανάπτυξη ενός εναλλακτικού σινεμά που έρχεται από την Ευρώπη και βρίσκει εκφραστές και στο Hollywood. Από την άλλη τα γεγονότα που σημαδεύουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η δολοφονία του Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, οι φυλετικές ταραχές στο Νότο , ο πόλεμος του Βιετνάμ. Το Hollywood συνεχίζει να παράγει υπερπαραγωγές όμως αρχίζει να γίνεται έντονη η ανάγκη για ταινίες με κοινωνικό προβληματισμό. Η Ακαδημία λαμβάνει το μήνυμα της εποχής και βραβεύει και ανεξάρτητους δημιουργούς. Φελλίνι, Αντονιόνι, Κιούμπρικ, μεταξύ άλλων. Χωρίζεται ωστόσο σε προοδευτικούς και συντηρητικούς.
Και πάνω που οι κινηματογραφικές αίθουσες δεν γεμίζουν όπως παλιά, κάνει την εμφάνιση του «ο Νονός» του Κόπολα και κατόπι «O Ταξιτζής» του Σκοτσέζε, ταινίες με «ψυχή». Ωστόσο μια πολιτική δεκαετία ξεκινά με την έλευση του 1970. Από τη μια το σκάνδαλο Watergate που αφορά τον πρόεδρο Νίξον, από την άλλη η πανωλεθρία στο Βιετνάμ. Και τα δύο αποτελούν έμπνευση και φέρνουν στο κοινό ταινίες μοναδικές. «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου» αλλά και ο «Ελαφοκυνηγός» το αποδεικνύουν περίτρανα. Τότε κάνουν και την εμφάνιση τους ο Λούκας αλλά και ο Σπίλμπεργκ με τα μαγευτικά τους παραμύθια και θέτουν τις βάσεις για τις μετέπειτα παραγωγές.
Ακολουθεί μια μεταβατική δεκαετία, η δεκαετία του 1980. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη θεματική, στα χρόνια που ακολουθούν, ξεχωρίζουν φιλμ όλων των ειδών. Ωστόσο κάνει την εμφάνιση της μια νέα γενιά ηθοποιών (πως οι Ρίτσαρντ Γκιρ, Μισέλ Φάιφερ, Μέριλ Στριπ, Τζέσικα Λανγκ, Χάρισον Φορντ, Σιγκούρνι Ουίβερ, Κάθλιν Τέρνερ, Γκλεν Κλόουζ κ.α.), που θα αφήσει το στίγμα της στις επόμενες δεκαετίες. Αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1990. Μια δεκαετία, που όπως και αυτή που διανύουμε έχει από όλα. Μεγάλες παραγωγές –υπερπαραγωγές θα λέγαμε – όπως τα «Braveheart», «Χορεύοντας με τους Λύκους», «Η Λίστα του Σίντλερ» και φυσικά ο «Τιτανικός». Παράλληλα όμως αναγνωρίζονται και οι ανεξάρτητες παραγωγές – οι οποίες θα κερδίσουν ακόμα περισσότερο έδαφος στη μετά το 2000- «Ο Ταχυδρόμος» και «Άγγλος Ασθενής» μπαίνουν δυναμικά στις υποψηφιότητες και κερδίζουν βραβεία. Ακόμα ενισχύονται οι τεχνικές κατηγορίες, αυτές δηλαδή των εφέ, των κοστουμιών, του μακιγιάζ.
Με την πάροδο των δεκαετιών τα βραβεία υπέστησαν πολλές αλλαγές. Συμβάδιζαν όμως πάντα με τις απαιτήσεις και με τα γεγονότα της κάθε χρονικής περιόδου. Χωρίς να αλλάζει η ουσία τους, ακολουθούσαν με το δικό τους τρόπο και τη δική τους δυναμική, το πνεύμα και τις απαιτήσεις της κάθε εποχής. Και σήμερα, 83 χρόνια μετά, στέκουν αλώβητα στο πέρασμα του χρόνου. Ακολουθούν για άλλη μια φορά τις προσταγές της νέας δεκαετίας, της νέας χιλιετίας. Η Ακαδημία, τόσα χρόνια μετά συνεχίζει να βραβεύει τους καλύτερους της χρονιάς, συνεχίζει να επιβραβεύει τις ταινίες και τους ανθρώπους που βάζουν ένα λιθαράκι στην 7η τέχνη, που συνεισφέρουν στην πρόοδο του σινεμά.
Αφήστε το σχόλιό σας
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια...
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.