Παλεύοντας για το αύριο
Τη στιγμή που το «αύριο» έχει ήδη τοποθετηθεί σε τεντωμένο σχοινί και κάθε προσπάθεια διάσωσής του μοιάζει με επίκαιρο θαύμα, δανείζομαι ένα σύντομο διάλογο από μια ταινία, που έχει ως εξής:
- Do you believe in miracles?
- Not today!
Δε πιστεύω σε θαύματα, λοιπόν. Δε πίστευα ποτέ, πόσο μάλλον στις μέρες μας. Πιστεύω όμως στις αισθήσεις, το μυαλό και τη ψυχή μου, και κρατάω μια φράση του Wayne Dyer: «Πολλοί άνθρωποι περιμένουν να τους συμβεί ένα θαύμα, αντί να είναι οι ίδιοι το θαύμα».
Τον τελευταίο χρόνο ακούω και βλέπω γύρω μου συνεχώς άσχημες καταστάσεις. Όχι ότι πριν δε συνέβαιναν, αλλά τους τελευταίους μήνες καλύπτονται από ένα πέπλο βαθύτερης απόγνωσης. Ακούω λέξεις όπως «ανεργία», «χρέος», «δάνεια», «μνημόνιο», «χρεοκοπία», «εκλογές». Βλέπω πρόσωπα ταλαιπωρημένα, απορημένα, απογοητευμένα, αγανακτισμένα, οργισμένα. Γεμίζει το μυαλό μου με αναπάντητα ερωτήματα και η ψυχή μου βυθίζεται ταχύτατα σαν πέτρα στο νερό.
Δεν αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι άσχημα. Δεν αρνούμαι ότι ίσως βιώνουμε μια από τις δυσκολότερες ιστορικά και κοινωνικοοικονομικά περιόδους για τη χώρα μας. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να έρθουν χειρότερα. Δε δέχομαι, όμως, να παραιτηθώ και να γίνω έρμαιο όλων αυτών. Όσες γνώσεις κατάφερα να έχω μέχρι στιγμής μου επιτρέπουν να καταλάβω τη δυσχέρεια των συνθηκών και την αναγκαιότητα αλλαγής τους, αλλά μ’ εμποδίζουν να παρασυρθώ από την άβουλη και την απόλυτη αποδοχή τους.
Αφού η κοινωνία, η πολιτεία, η χώρα μάς υποτιμά καθημερινά τροφοδοτώντας μας με ημιτελείς ειδήσεις, με ψεύτικα λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, αμφισβητώντας τη κρίση μας και θεωρώντας δεδομένο ότι θα δεχτούμε όλα αυτά άβουλα, προσωπικά αντιστέκομαι! Δε δέχομαι να γίνω πιόνι στα χέρια τους. Μπορεί να μην έχω τη δύναμη να κινήσω εγώ τα νήματα, όχι ακόμα τουλάχιστον, όμως μπορώ να έχω υπομονή και επιμονή μέχρι τη στιγμή που θα κάνω τη σωστή κίνηση.
Έτσι, λοιπόν, πιστεύω σε μένα. Πιστεύω σε αυτό το «εγώ» που χρόνια τώρα χτίζω με γνώσεις και εμπειρίες, με λάθη κι επιτυχίες, προκειμένου να έχω τη δυνατότητα και την ικανότητα κριτικής διερεύνησης των όσων μου δίνουν «πακέτο για το σπίτι» και μάλιστα με ωραιοποιημένο περιτύλιγμα! Πιστεύω όμως, και σε όλους εκείνους που πιστεύουν στον εαυτό τους.
Είναι η δική μας η γενιά που πρέπει να αντέξει, να σταθεί και να παλέψει! Η γενιά που μετά βίας ονειρεύτηκε, που σπούδασε, που δε συμβιβάστηκε ακόμα, που πορεύεται με την ανεργία και βασίζεται άθελά της στη τσέπη των γονιών της. Αυτή που έχει μπροστά της ένα ανατριχιαστικά αβέβαιο μέλλον. Όσα «σπασμένα» προηγούμενων γενεών και περασμένων χρόνων αναγκαστούμε να πληρώσουμε, είναι η δική μας η γενιά που έρχεται πρώτη αντιμέτωπη με ένα σύστημα που της βάζει τρικλοποδιές και την πατάει. Είναι η γενιά μας που οφείλει να κοιτάξει μπροστά, να βρει το θάρρος, το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσει, να δείξει πυγμή και να αντισταθεί στην σαπισμένη ομοιομορφία μιας κοινωνίας που την αναμένει άβουλη και τη προσδοκεί αδύναμη!
Ίσως να μη μπορούμε ν’ αλλάξουμε όλο τον κόσμο, ούτε τη κοινωνία, ούτε καν τον περίγυρό μας. Μπορούμε όμως, ν’ αλλάξουμε τον εαυτό μας! Κι όπως είπε ο Bernand Shaw: «Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο είναι εκείνοι που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που άμα δεν τις βρουν τις δημιουργούν μόνοι τους».
Αυτοί οι «κάποιοι», οι «μεγάλοι», οι «σπουδαίοι» αυτού του τόπου, κατάφεραν προς στιγμήν να στοιχειώσουν την ελπίδα μου για το μέλλον, όμως αυτό ήταν για λίγο. Τώρα νιώθω πιο δυνατή, πιο σίγουρη… όχι για το μέλλον, όχι για τον κόσμο ή τη κοινωνία, αλλά για μένα. Τώρα ξέρω ότι μπορώ να φανώ αντάξια των γνώσεων, των αξιών και των πεποιθήσεών μου. Κι αν κλείδωσα τα όνειρα σ’ ένα συρτάρι είναι για λίγο, για να είναι ασφαλή μέχρι να βρω το έδαφος πρόσφορο να τ’ αφήσω να ξεχυθούν και πάλι. Γιατί τα όνειρα κανείς δε μπορεί να μας τα στερήσει, να τους επιβάλλει περικοπές στα πλαίσια μέτρων λιτότητας. Κι είναι αυτά που θα μας δώσουν το κίνητρο και τη δύναμη να παλέψουμε για το αύριο, για ένα καλύτερο αύριο… το δικό μου, το δικό σας, το δικό μας αύριο!
Εξάλλου, οι άνθρωποι που χτίζουν το μέλλον, είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι τα σπουδαία πράγματα δεν έχουν ακόμη συμβεί και ότι οι ίδιοι είναι εκείνοι που θα τα πραγματοποιήσουν, όπως είπε κάποτε πολύ εύστοχα ο Melvin H. Evans.
Νικολέτα Μπάραλη
Αφήστε το σχόλιό σας
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια...
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.