Κρίση in pause… έχουμε καρναβάλι

Μιζέρια, κατήφεια, σφιγμένα χείλη, βεβιασμένα χαμόγελα – το φόντο της Ελλάδας εν κρίση, κάθε άλλο παρά αισιόδοξο το λες. Κι όμως! Κάτι σα να αλλάζει. Παιδιά στους δρόμους, παρελάσεις, αλκοόλ, ξενύχτια, γέλια, χορός, parties. Τι έγινε; Η περίφημη «ψυχή του Έλληνα» αρνείται να «υπομείνει τον ζυγό» ή μήπως…τρελαθήκαμε ομαδικώς;

Μια βδομάδα πριν: Ο κόσμος μιλά για απολύσεις, κρίση, μειωμένα έξοδα, περικοπές, λεφτά…που δεν υπάρχουν. Από τη μια οι απεργίες, από την άλλη η Ελλάδα του «δεν πληρώνω». Από τη μια οι επιθέσεις σε υπουργούς, από την άλλη ψήγματα αντίδρασης ακόμα κι από τους πιο εγκρατείς εξ’ ημών. Τα όρια ανοχής πιο μειωμένα και από τους μισθούς. Σκηνές πολέμου από τις γωνιές του πλανήτη στη μικρή οθόνη ταράζουν την ήδη βεβαρημένη καθημερινότητα.

Σήμερα (και χθες και…αύριο): Τα καφέ γεμάτα, οι ταβέρνες επίσης, οι δρόμοι γεμάτοι καρναβάλια κάθε ηλικίας. Χοροί έχουν στηθεί στις γειτονιές της Ελλάδας και οι συμμετέχοντες χιλιάδες! Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ξάνθη, Αθήνα. Οι προβλέψεις για αποχή λόγω κρίσης μάλλον πήγαν άπατες. Οι τηλεοπτικοί δέκτες δίνουν το σύνθημα, μεταδίδουν τον παλμό. Βλέπω να περνά από μπροστά μου η Μέρκελ, το άρμα του ΔΝΤ, ο Πάγκαλος με σωρό φαγητών και το «μαζί τα φάγαμε» να αναβοσβήνει γύρω του. Ποιά Πάττυ; Επικρατέστερες στολές στις προτιμήσεις των καρναβαλιστών είναι οι πολιτικοί. Είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε. Είναι η ανάγκη να αστειευτούμε, να σατιρίσουμε, να διακωμωδήσουμε, να…εξοβελίσουμε το κακό. Δεκάδες «κακοποιημένα» ευρώ παρελαύνουν δια της οθόνης – θυμίζοντας για λίγο τις ελληνικές τσέπες. Κι ύστερα πάλι χορός. Κρυμμένοι πίσω από ένα άλλο πρόσωπο, αφήνουμε τις σκοτούρες να γίνουν…τι άλλο; Χορός!

Μια βδομάδα πριν ακραία απαισιόδοξοι.
Τώρα; Ακραία αισιόδοξοι.

Ή μήπως αυτά τα δύο συνυπάρχουν συνεχώς; Μεθυσμένες κουβέντες περί κρίσης ακόμα και ανάμεσα στις καρναβαλικές παρελάσεις. Ατελείωτες συζητήσεις περί…Eurovision και sms κόστους 1.5 ευρώ σε μη καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Είμαστε ιδιόμορφος λαός – αυτό είναι γνωστό. Τα κλισέ περί αυτού…αμέτρητα. Η «ελληνική ψυχή» αυτό, η «ελληνική ψυχή» το άλλο. Από τη μια λες «γιατί όχι;» Γιατί να αφήσουμε τη μιζέρια να μας καταβάλει; Γιατί να μη χαρίσουμε σε μας και στους γύρω μας λίγες στιγμές γέλιου; Γιατί να μην διασκεδάσουμε λίγο; Δεν το δικαιούμαστε με τόσα που υπομένουμε; Βεβαίως! Από την άλλη…ίσως πάλι να μην είμαστε και τόσο αδιάφοροι…όσο το παίζουμε! Μέρκελ και Πάγκαλος ντυθήκαμε – ακόμα και στις στιγμές ξενοιασιάς οι μορφές τους είναι πανταχού παρούσες!

Άλλωστε οι μάσκες του καρναβαλιού δεν είναι αυτές που θα έπρεπε να μας πειράζουν…με τις υπόλοιπες τι γίνεται; Που στέκουν εκεί όλο το χρόνο, σύμβολα μιας καθ’ όλα ενοχλητικής υποκρισίας;

Xρύσα Δαγουλά

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.