Για ποια Ευρώπη μου μιλάς;
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διεθνολόγος ούτε καν καλός γνώστης των ευρωπαϊκών θεμάτων για να αντιληφθεί ότι το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάσχει βαριά. Οι συγκυρίες των τελευταίων ετών απλώς αποκάλυψαν μια υπάρχουσα κατάσταση.
Δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ουσιαστική ευρωπαϊκή ενοποίηση. Οι ηγέτες αδιαφορούν για την τύχη του διπλανού τους, ακόμα και για την τύχη της ίδιας τους της χώρας. Το κάθε κράτος-μέλος ξεχνάει το μέλος και θυμάται μόνο το κράτος. Εκλείπει το αίσθημα του ανήκειν σε μία συλλογικότητα.
Στην Ελλάδα, χρόνια τώρα εισέρεαν οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κατασπαταλούνταν. Η Ένωση έπρεπε να μας εξυπηρετεί και να μας καβατζώνει. Εμείς πάλι δεν οφείλαμε τίποτα στην Ένωση. Έτσι νομίζαμε τουλάχιστον, ως γνήσιοι Ελληναράδες που θέλουν παρακαλητά και υποκλίσεις για το μεγαλείο τους. Λες και θα έχανε η Βενετιά βελόνι αν εξαφανιζόταν η Ελλάδα. Αν ζούσαμε στο 500 π.Χ. μπορεί. Σήμερα, όμως, όχι. Και για όσους σπεύσουν να θιχτούν, να υπενθυμίσω ότι μόλις βρίσκουμε τα ζόρια, αναφωνούμε: «Εδώ είναι Βαλκάνια!». Ναι, φίλε μου, εδώ όντως είναι Βαλκάνια, αλλά είναι και Ευρώπη και από αυτή την Ευρώπη ζητάς τώρα να σε σώσει, ως ανταμοιβή που μαγείρευες τα λογιστικά στοιχεία και έκρυβες το έλλειμμα. Δεν είδα κανέναν να στράφηκε για βοήθεια στην Αλβανία, στη Βουλγαρία και στα Σκόπια, που είναι τα υπόλοιπα Βαλκάνια.
Όχι ότι έχουμε να κάνουμε με τίποτα κορόιδα βέβαια. Σαφώς και γνώριζαν τα χάλια μας και σαφώς εκούσια άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν ως έχουν. Κι αυτό γιατί στην ιεραρχία της Ένωσης βρίσκονται πολιτικοί με ανύπαρκτο ευρωπαϊκό όραμα, έρμαια των οίκων αξιολόγησης και του τραπεζικού συστήματος. Ανίκανοι να κατανοήσουν την ουσία των ευρωπαϊκών θεσμών, το παίζουν σήμερα σωτήρες – εκβιαστές κάθε χώρας που καταρρέει. Κάθε χώρας, που ναι μεν καλά να πάθει έτσι όπως τα κατάφερε, αλλά που το πρόβλημά της γεννήθηκε και γιγαντώθηκε εντός των τειχών της Ευρώπης.
Τι ήλπιζαν μέσα τους οι εμπνευστές της ενωσιακής ιδέας δεν μπορώ να το ξέρω. Είμαι σίγουρη, ωστόσο, ότι το σημερινό χάλι δεν το φανταζόντουσαν. Δήθεν δυναμικά, φοβισμένα ανθρωπάκια κρέμονται από τα Β και τα C των Standard των Poor και των Fitch, αγνοώντας την ισχύ του θεσμού που υπηρετούν. Κοιτώντας απλώς πώς θα εξασφαλίσουν την ψεύτικη ευημερία τους για λίγο ακόμα. Παρακαλώντας να μην τους υποβαθμίσουν και βρεθούν δίπλα στην Ελλάδα. Ξεφτιλίζοντας την ουσία κάθε ευρωπαϊκού οράματος.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν δεν υπάρξει ριζική και εκ θεμελίων αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βαδίζουμε στα τυφλά. Η λύση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι η αποχώρησή μας από αυτήν. Αντίθετα, θα ήταν σωτήριο αν η δική μας κατρακύλα συνέβαλε στην αρχή μιας ενωσιακής μεταπολίτευσης. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, ιταλικό ή πορτογαλικό. Είναι βαθιά θεσμικό.
Θεοδώρα Σαρίδου
Αφήστε το σχόλιό σας
Σχόλια
Taxi in railway bus στις 17/02/2016 00:22:50
Εξαιρετικο αρθρο παιδια. Συνεχίστε την καλη δουλεια να εχουμε και κατι καλο να βλεπουμε.
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.