Youropia Flag

«Ας φτιάξουμε καταπληκτικές ζωές». Μπορούμε;


Tι δύναμη μπορεί να έχει ένα σύνθημα σε ένα τοίχο. Δεν ξέρεις ποιος το έγραψε, δεν ξέρεις πότε, δεν ξέρεις καν τι είχε κατά νου. Μπορεί να σκεφτόταν τα ίδια με σένα που το είδες και το αισθάνθηκες δικό σου, μπορεί κι ολότελα άλλα.


Το «ας φτιάξουμε καταπληκτικές ζωές» δεν το είδα καν στο δρόμο. Το είδα αναρτημένο σε μια σελίδα στο facebook. Έγραφε πως ήταν φωτογραφημένο κάπου στη Βαλαωρίτου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. H φαντασία μου με πήγε αμέσως εκεί – σα να ήταν δικό μου το χέρι πάτησε το κλικ στη φωτογραφική μηχανή. Αμέσως ένιωσα όλα όσα θα ένιωθα αν το έβλεπα ιδίοις όμμασι. Μια παρότρυνση. Ένα εικονικό χέρι που προσπαθεί να πιάσει το δικό μου και μαζί να ανέβουμε τούτη την ανηφοριά. Ένας άλλος που ξαφνικά γίνεται κοντινός. Ένας κοινός στόχος για όλους και για τον καθένα χωριστά. Ας φτιάξουμε καταπληκτικές ζωές.

Το καλοσκέφτομαι και καταλήγω πως δεν ξέρω καν τι σημαίνει αυτό. «Καταπληκτικές ζωές». Τόσο υποκειμενικό και ταυτόχρονα με τόσες αντικειμενικές προεκτάσεις. Η λέξη «καταπληκτικό» από μόνη της υποδηλώνει κάτι το οποίο υπερβαίνει εν πολλοίς τα όρια του απλά καλού, του συμβιβασμού, του μέσου όρου.  Όμως ο καθένας το μεταφράζει με τα δικά του μάτια. Για μένα μπορεί να είναι στοιχεία που θα αλλάξουν τη ζωή μου, θα την αποτραβήξουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και θα την κάνουν σαν κι αυτές που μπορείς να δεις στο πανί ή να διαβάσεις στις σελίδες ενός καλού βιβλίου. Για σένα δεν ξέρω, ξέρεις όμως εσύ. 

Υπάρχουν όμως και πράγματα που μπορούμε εμείς (σε πρόσωπο α’ πληθυντικό) να κάνουμε όλοι μαζί. Να πιαστούμε χέρι - χέρι και να φτιάξουμε «καταπληκτικές ζωές». Να φροντίσουμε τον εαυτό μας, τους γύρω μας, τους συνανθρώπους μας. Να φτιάξουμε τον τόπο μας. Βιώσιμο, κατοικήσιμο, ανεκτό. Με παροχές υγείας, με παιδεία, με όνειρα. Όλα αυτά που ο καθένας μας σκέφτεται κοιτώντας τη γραμμή που ουρανός και θάλασσα γίνονται ένα, μπορούν να γίνουν κομμάτια του ίδιου πάζλ. Μέρη του ίδιου – μεγαλεπήβολου – σχεδίου. Ακούω πως έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε και αρνούμαι να το πιστέψω. Είναι δύσκολα. Ζούμε δύσκολα. Βιώνουμε δυσκολίες. Όμως είμαι σίγουρη ότι κάπως-κάπου-κάποια στιγμή όλοι ξετρυπώνουμε μια στιγμή από τη ρουτίνα μας και ζητάμε πράγματα – έστω και νοητά. 

Δεν ξέρω αν μπορούμε να φτιάξουμε «καταπληκτικές ζωές». Δεν ξέρω πως. Αξίζει όμως να προσπαθήσουμε. Να κάνουμε μια δοκιμή. Δεν έχουμε πολλά να χάσουμε. Έχουμε όμως πολλά να κερδίσουμε αν το πείραμα πετύχει. Ακόμα και η προσπάθεια μπορεί να μας ανταμείψει. Μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε όπως τα καλοκαίρια που ήμασταν παιδιά, και ανάμεσα στο παιχνίδι και το παγωτό χωνάκι κάναμε σχέδια για να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. 




Δαγουλά Χρύσα
 
 

* Η φωτογραφία είναι από το group του facebook "balaoritou street"





Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.







Σχόλια


Δεν υπάρχουν σχόλια...