Πού χάθηκε αυτή η ψυχή;

Καλοκαίρι. Τουρίστες έρχονται, τουρίστες φεύγουν. Κόσμος δώθε, κόσμος κείθε. Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια, όποιος μπορεί να φύγει, φεύγει τρέχοντας. Χαμός στα λιμάνια. Βόλος, Πειραιάς, Ραφήνα.

Τώρα που είπα Ραφήνα, τι θυμήθηκα; Μια ψυχή δεν έμενε κάποτε εκεί; Ήταν και πρωθυπουργός, θαρρώ. Εγώ το θαρρώ, γιατί αυτός δεν το συνειδητοποίησε ποτέ. Ηγήθηκε μιας, κατά γενική ομολογία, αποτυχημένης διακυβέρνησης, άτολμης, δειλής και φοβισμένης. Το πολυσυζητημένο δημόσιο χρέος φούσκωσε σαν σουφλέ σοκολάτας, ενώ εκατοντάδες υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις έμειναν στα λόγια. Εξάλλου, ήταν η περίοδος Καραμανλή και ο ίδιος ο τότε αρχηγός της κυβέρνησης που έκαναν σημαία τη λέξη «μεταρρύθμιση». Από τότε αυτή η ρημάδα η σημαία κυματίζει μεσίστια. Και φροντίζουν όλοι γι’ αυτό.

Ας επανέλθουμε, όμως, στον περί ου ο λόγος πολιτικό. Μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι δεν του αρέσει αυτό που κάνει. Ότι πιέζεται να είναι στο προσκήνιο. Προτιμά ήσυχες οικογενειακές συγκεντρώσεις, γραφικά ταβερνάκια και καλοκαιρινές διακοπές. Σαν να μην ήθελε να είναι πρωθυπουργός, σαν να το μετάνιωσε στην πορεία της εξέλιξης του. Κι επειδή δεν μπορούσε να κάνει πίσω, τράβηξε κουπί με δυσκολία. Ο ίδιος κερδίζει το βραβείο του «Απόντος Ακριβοθώρητου», καθώς κάναμε μαύρα μάτια να τον δούμε όσο μας κυβερνούσε. Οι ίδιοι οι βουλευτές του κόμματος του δήλωναν ότι δεν είχαν καμία επικοινωνία μαζί του για χρόνια. Εξίσου άφαντος ήταν και σε διεθνές επίπεδο, γεγονός που επέτεινε την απομόνωση της ψωροκώσταινας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα που έχουμε μπει μέχρι το λαιμό στο βούρκο, εξακολουθεί να κρύβεται. Είναι συγκλονιστικά απών. Δεν έχει προβεί στην παραμικρή τοποθέτηση για τα πεπραγμένα του. Και αναρωτιέμαι: έχει τη συνείδησή του καθαρή; Δεν έχει την ανάγκη να αιτιολογήσει τις αποφάσεις του; Τις όποιες αποφάσεις, έστω. Να δικαιολογηθεί για τα στραβά; Να υποστηρίξει τα καλά, αν υπήρχαν; Θα ανησυχούσα μήπως έπαθε κάτι, αν δεν εμφανιζόταν στις ψηφοφορίες της βουλής, μαυρισμένος, αδυνατισμένος και χαλαρός. Και δεν μας κάνει τη χάρη ούτε να μιλήσει. Απουσιάζει, ακόμα μια φορά.

Οι απειλές προς τους «νταβατζήδες» έγιναν και παρέμειναν εν μέσω σουβλακίων και γαρδούμπας. Η Αθήνα κάηκε μια βδομάδα του Δεκέμβρη. Η Ηλεία κάηκε ένα καλοκαίρι. Η ευκαιρία για έναρξη των μεταρρυθμίσεων κάηκε πριν καν υπάρξει. Κι αυτός απών.

Θεοδώρα Σαρίδου

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.