Nα το ψηφίσω ή να μην το ψηφίσω…;

Να το ψηφίσω ή να μην το ψηφίσω…; Ιδού η απορία για τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Που για πρώτη φορά ίσως καλούνται να λάβουν σημαντικές αποφάσεις και να δικαιολογήσουν το ρόλο τους, το μισθό τους αλλά και την ψήφο του ελληνικού λαού που τους ανέδειξε εκεί.

Η απάντηση δεν είναι εύκολη και το δίλλημα για τον καθένα διαφορετικό. Θα οδηγηθούμε σε χρεοκοπία; Θα βγούμε από τη ζώνη του ευρώ; Θα μπούμε σε νέα περίοδο λιτότητας και οικονομικής ύφεσης; Θα βγούμε κάποτε στις αγορές; Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων έφτασε λένε κάποιοι… Η ώρα των μεγάλων μέτρων; Θα είναι αυτά τα τελευταία; Πιθανότατα όχι. Θα είναι τα πιο οδυνηρά και δυσβάστακτα… Πιθανότατα όχι.

Τα μάτια όλων είναι στραμμένα πάνω μας. Άλλοι πιστεύουν πως οδεύουμε σε ελεύθερη πτώση και άλλοι προς την πόρτα της εξόδου από την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Ένα είναι σίγουρο, πως κανείς δεν είναι σίγουρος για τη σωτηρία μας σε ό,τι και αν αυτή μεταφράζεται. Η Γαλλία σηκώνει το βάρος των ελληνικών ομολόγων με 80 εκατομμύρια ευρώ και το ελληνικό «πρόβλημα» οδηγεί ίσως για μία από τις σπάνιες φορές στον «εναγκαλισμό» του Νικολά Σαρκοζί με την Άνγκελα Μέρκελ. Και το ερώτημα παραμένει. Αυτή τη χώρα ποιος θα τη σώσει;

Αποκρατικοποιήσεις, νέοι φόροι, νέες μειώσεις στα εισοδήματα. Κανείς δεν αρνείται ότι όλα αυτά πλήττουν όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά. Κανείς όμως επίσης, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι όλοι μας μάθαμε να ζούμε κάπως διαφορετικά από το «πάπλωμα» μας… Μάθαμε να απλώνουμε τα χέρια και τα πόδια μας με περίσσια χάρη πέρα από τις δυνατότητες μας σε έναν μυθικό, «πλαστό» κόσμο διατραπεζικών συναλλαγών, χαμηλότοκων δανείων, επιδομάτων και πιστωτικών καρτών που μετέθεταν τις ευθύνες αποπληρωμής για λίγο… αργότερα. Λες και κάποιος άλλος θα πλήρωνε πάντα για… λογαριασμό μας.

Έτσι και οι βουλευτές έμαθαν να είναι πάντα εκεί. Στα έδρανα του κοινοβουλίου, στις επιτροπές, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και αμέσως μετά στα δημοφιλή λαϊκά πανηγύρια και συγκεντρώσεις των περιοχών καταγωγής τους. Πάντα ήξεραν να λειτουργούν υπό το πλαίσιο μιας στενής κομματικής γραμμής. Άλλωστε από την μεταπολίτευση και μετά ο δικομματισμός απαιτούσε σκληρή πολιτική γραμμή, πόλωση της βάσης και «κλειστή» κομματική ταύτιση… Και τώρα;

Τώρα, για πρώτη φορά, τα πρόβατα βρίσκονται έξω από το μαντρί, κοιτούν το λύκο κατάματα και αναρωτιούνται προς τα πού να τρέξουν… Ή μήπως να μην τρέξουν; Ίσως ήρθε η ώρα να μπουν στο μαντρί μαζί με το λύκο για να τον αντιμετωπίσουν για πρώτη φορά με ή χωρίς παράπλευρες απώλειες. Άλλωστε το νερό του Πόντιου Πιλάτου δεν φτάνει για όλους…

Ιωάννα Δανδέλια

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.