Λανθασμένοι παράδεισοι

Λένε πως ο καλύτερος τρόπος να αγγίξεις ένα όνειρο είναι να καπνίζεις. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να ονειρεύονται μόνο όταν ο καπνός τους τυλίγει.

Καπνός από τσιγάρο, από ναργιλέ, από χόρτο, από μολότοφ. Η ιδιοσυγκρασία του καπνού δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Αρκεί να θολώνουν τα μάτια και να αναπνέεις κάτι διαφορετικό. Μοιάζει σαν να πιάνεις την ύλη των ονείρων, μαρτυρούν. Μεταμορφώνεσαι σε κάποιον άλλο. Αυτόν που πάντοτε ήθελες να είσαι.

Αναρωτιέμαι πόσο αληθινή μπορεί να είναι μια τέτοια πεποίθηση. Κι αυτό γιατί τα πιο όμορφα όνειρα τα έκανα και τα έζησα όσο ήμουν νηφάλια. Χωρίς κάποιο υποκατάστατο να με βοηθά. Και γιατί θα πρέπει πάντα να ονειρεύεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις, ότι δεν μπορείς να είσαι, ότι δεν μπορείς να φτάσεις; Γιατί να μην ζεις τον απόλυτο έρωτα, την καλή δουλειά, τις οικογενειακές στιγμές σου εδώ και τώρα; Το έχω κάνει, ξέρω ότι υπάρχουν επίγειοι παράδεισοι! Αυτοί είναι και οι πιο όμορφοι… Όμως άσε με να σου εξηγήσω πως καταλήγεις να θέλεις όλα αυτά που δεν σου ταιριάζουν. Πως τα βαφτίζεις όνειρα.

Όλα ξεκινούν όταν κάποιος προσπαθεί να κλέψει το δικό σου όνειρο και να το κάνει δική του πλάνη. Ξέρεις υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την ικανότητα να ονειρεύονται κάτι δικό τους. Γι’ αυτό προσπαθούν, εκβιαστικά σχεδόν, να σου πάρουν τις σκέψεις και τις ελπίδες σου, με σκοπό να βρουν ένα νόημα στη μίζερη ζωή τους. Φαντασιώνονται το σύντροφό σου, τη θέση σου στην εταιρεία, το πόσα παιδιά μπορεί να έχεις, πόσα πτυχία, πόσα σπίτια. Όλα τα παραπάνω τα επιθυμούν μόνο και μόνο επειδή εσύ τα έχεις και όχι γιατί συμβαδίζουν με τα δικά τους θέλω και πιστεύω. Αξίες καταπατούνται, ψέματα ειπώνονται, σχέδια στήνονται και αν πιάσουν, καταλήγεις σε μια γωνιά του δρόμου να σκέφτεσαι: «μα τι στον κόρακα έγινε τώρα;»

Κάπου εκεί είναι που αρχίζεις να ονειρεύεσαι ότι δεν μπορείς να έχεις. Η δουλειά που τόσο αγαπούσες δεν σου αρέσει και τόσο, οπότε σκέφτεσαι να γίνεις αστροναύτης. Ο τόπος σου, τον οποίο λάτρευες και μάλιστα ήθελες ένα αγροτικό σπίτι κάποτε για να κάνεις ιππασία, σου φαίνεται μικρός. Και μιας και αυτήν την εποχή μας τα παίρνουν όλα, λες: « τώρα θα πάω Αμερική να πίνω Manhattans στη Νέα Υόρκη, αυτό είναι το όνειρό μου». Ο σύντροφός σου λέει ότι πάχυνες, δεν σε θέλει πια οπότε σε αφήνει πηγαίνοντας με μία, (τι σατανική σύμπτωση), που είναι ακόμα πιο παχιά από σένα και εσύ μπαίνεις στη διαδικασία της δίαιτας. Μέχρι θανάτου. Σκεπτόμενη φυσικά, ότι άμα ήσουν 40 κιλά αντί 50 ή 60, δεν θα χώριζες. Οπότε το επόμενο όνειρο σου είναι να λιμοκτονήσεις και να γίνεις μοντέλο. Όπως πιθανώς κατάλαβες υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν συνήθειο να κλέβουν όνειρα για να νιώθουν σημαντικοί. Και εμείς τους το επιτρέπουμε!

Δεν χρειάζεται να θολώσεις το μυαλό σου με κανενός είδους καπνό για να ονειρευτείς. Όνειρο είναι αυτό που νιώθεις όταν κάποιος σου κρατάει το χέρι σε μια παραλία. Είναι η αλήθεια. Η ανταμοιβή μετά από μια μεγάλη προσπάθεια, όποια και αν είναι αυτή. Είναι η νίκη ενός αγώνα, το γέλιο ενός παιδιού. Η προαγωγή που περίμενες. Όνειρο είναι να κρατάς τις αξίες σου.

Όνειρο είσαι εσύ.

Κωνσταντίνα Παρασκευοπούλου

Υ.Γ. Αφιερωμένο στη Γιάννα και σε ένα άτομο ακόμα.

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.