How clean is your mind?
«Πνίγεται» στα σκουπίδια η Θεσσαλονίκη, «Όμηροι των σκουπιδιών οι Θεσσαλονικείς», «Απειλή για την υγεία τα σκουπίδια στη Θεσσαλονίκη» είναι μερικοί μόνο τίτλοι ρεπορτάζ και άρθρων εφημερίδων και ηλεκτρονικών ιστοσελίδων, που γράφτηκαν τις τελευταίες εβδομάδες για την κατάσταση που επικρατεί στη Θεσσαλονίκη.
Η εταιρεία που παρέχει καύσιμα στα απορριμματοφόρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, λόγω χρέους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, χρήματα που της οφείλει ο Δήμος, διέκοψε την προμήθεια πετρελαίου κι έτσι η αποκομιδή σταμάτησε. Αποτέλεσμα ήταν να σχηματιστούν βουνά σκουπιδιών σε πολλές γειτονιές. Πέραν όμως των καυσίμων, το πρόβλημα γίνεται εντονότερο και εξαιτίας έλλειψης προσωπικού, καθώς έληξαν οι οκτάμηνες συμβάσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα και οι νέοι συμβασιούχοι θα προσληφθούν το επόμενο διάστημα.
Η εικόνα είναι απελπιστικά θλιβερή, με κάδους ξέχειλους και εκατοντάδες σακούλες στο δρόμο και το πεζοδρόμιο, να αποφεύγουμε έτσι κι αλλιώς, την επαφή ή έκθεση στους όγκους των απορριμμάτων, να μην αφήνουμε τα κατοικίδια ζώα να προσεγγίζουν τα σκουπίδια…
Και όλα αυτά γιατί; Επειδή, δυστυχώς, για μια ακόμη φορά σε αυτήν την πόλη φαίνεται ότι ακόμα και τα αυτονόητα παύουν να είναι αυτονόητα. Από τους πιο νευραλγικούς τομείς και υπηρεσίες ενός δήμου, αυτός της καθαριότητας, να βρίσκεται σε πλήρη αποδιοργάνωση και εξαθλίωση. Και φυσικά, έπρεπε να γεμίσει η πόλη με βουνά σκουπιδιών και να κινδυνεύσει η δημόσια υγεία για να γίνει γνωστό ένα πρόβλημα που, όπως διαπιστώθηκε, υφίσταται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα! Τι να πει κανείς…
Από την άλλη, τίθεται και το ζήτημα της ευθύνης του καθενός από εμάς που ζούμε σ’ αυτήν την πόλη. Μας ενδιαφέρει να ζούμε σε μια καθαρή, βιώσιμη και όμορφη πόλη ή μας νοιάζει μόνο να μην έχουμε τα σκουπίδια μας στο σπίτι μας και από εκεί και πέρα ας είναι στο δρόμο; Γιατί είναι γνωστή η ασθένεια από την οποία πάσχουμε όλοι. «Οξεία παρτακίαση»!! Υπήρξε άραγε κάποιος που να μην κατέβασε τα σκουπίδια του στο δρόμο και να έκανε υπομονή, κρατώντας τα στο μπαλκόνι του; Αμφιβάλλω! Μάλιστα, έγινα η ίδια μάρτυρας μιας τέτοιας συζήτησης δύο κυριών -κάπου εκεί στην Πέτρου Συνδίκα-, οι οποίες αναθεμάτιζαν τη στιγμή που έριξαν την ψήφο τους στον Γιάννη Μπουτάρη (μιας και το πρόβλημα των απορριμμάτων υφίσταται πολύ καιρό τώρα) και μιλούσαν για την ανόητη διαδικασία της ανακύκλωσης! Στους στόχους του Δήμου Θεσσαλονίκης είναι να μοιραστούν στους πολίτες σύντομα ειδικές σακούλες για να συγκεντρώνουν τα ανακυκλώσιμα είδη, ώστε να μην τα πετάνε στους κάδους. «Δεν κοιτάμε τα χάλια μας, η ανακύκλωση μας μάρανε!», είπε η μία. Ακριβώς τότε ήταν που τη ρώτησα αν ξέρει τι είναι η ανακύκλωση. Η απάντησή της αποστομωτική: «Το που θα πετάω εγώ τα σκουπίδια μου δε θα μου το πει ο μπλε ή ο πράσινος κάδος. Αλλού γυαλί, αλλού χαρτί… Τι είναι αυτό το πράγμα; Εγώ τα πετάω όλα στον κάδο απέναντι απ’ το σπίτι μου. Μας έχουν ζαλίσει πια με την ανακύκλωση» και όπως καταλαβαίνετε έμεινα έκπληκτη!
Αναρωτιέμαι από τότε γιατί να διαμαρτυρόμαστε που τίποτα και κανείς δε λειτουργεί σωστά σε αυτήν τη χώρα. Είναι αυτή η σαθρή νοοτροπία που έχουμε όλοι μας ότι πάντα φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς για την κατάστασή μας. Από τη μια, η πολιτεία που έχει τους δικούς της «κανόνες» και χάνεται μέσα στα δικά της σκουριασμένα γρανάζια… Από την άλλη, η άγνοια, η ημιμάθεια και η παντελής έλλειψη θέλησης και διάθεσης από τους περισσότερους πολίτες να αλλάξει κάτι. «Από εμένα θα αλλάξει ο κόσμος;» Ναι, λοιπόν! Από εσένα, από εμένα, από τον διπλανό μας, θα έρθει η απαραίτητη πια ανανέωση, η αναγέννηση αυτής της πόλης! Μας τρώει καθημερινά ο δήθεν καθωσπρεπισμός, το κουκούλωμα των άσχημων πραγμάτων. Αλλά τι κάνουμε για να σταματήσει αυτό;
Λίνα Πέτκου
Αφήστε το σχόλιό σας
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια...
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.