Η αλήθεια. Dr.Koul ft. Mr.Kaya

Σας παραθέτω το μοναδικό λόγο για τον οποίο πρέπει να θυμηθείς τα σχολικά σου χρόνια, ή να πάρεις απουσία τις πρώτες σου ώρες. Το ξύπνημα, ποτέ δεν θα είναι ίδιο.

Και τώρα, η μεγαλύτερη αλήθεια των πρωινών ωρών. Έλα, πείτε την αλήθεια και εσείς με τη σειρά σας. Είναι ο λόγος για να βλέπεις Alpha το πρωί:

 

 

 

 

 

 

 

 Έλενα Παπαβασιλείου. Δεν γίνεται. Δεν ξέρω την εκπομπή, λογικά κάτι κλασσικό με "πρωινό" ή "καλημέρα" ή "φραπεδάρα". Ξέρουμε πως δεν την χάνουμε, κάθε πρωί. Οπαδοί σου για πάντα. 

 

 

Αν έφυγε έστω και ένα ευρώ από την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου για να πληρωθούν κομματικές γραμμές, κομματικά χαμόγελα και κομματικές χάρες, εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα πάρει μαρκαδόρο ανεξίτηλο, αποκλειστικά για τη φάτσα του γέρου.

Το όλο θέμα όμως μου μυρίζει κάτι τόσο απλό... Ο πρώην αθλητής, για να σώσει την παρτίδα για όσα του βρουν αργότερα (ξέρετε εσείς, ο τεράστιος Μπουτάρης και η κομπανία του), εκτελεί χρέη τιμητή του κόμματός του. Έτσι, για να μην του γυρίσουν την πλάτη αργότερα, και να 'χει που να κρύβεται.

Πέρα από τις βίλες στο Πανόραμα...   

 

 

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα για την Γιόκο. Ρε φίλε, είσαι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη μουσική. Πως μπορεί να σέρνεις δίπλα σου την πρώτη επιλογή για τη μάνα του βρικόλακα από το Τουαϊλάιτ (του τύπου χωρίς μύτη); Μαντεύω κάποιο ιδιαίτερο κόλπο, με ταντρικό σεξ, ή παρόμοια περίεργα στο κρεβάτι. Εκείνο το γνωστό, που φωτογραφίζονταν γυμνοί. 

 

 

Ξέρω πως θα συμφωνήσει απόλυτα και ο δόκτορας. Ανακάλυψα επιτυχώς, την "αλητεία" που μπορεί να σου προσφέρει ένα από τα πιο αυθόρμητα χαμόγελα. Ή και ένα κρυφό μπινελίκι. Τη δική σου επανάσταση. Έσπρωξα. Τη μπάρα στα διόδια...

Ωστόσο, σήμερα το απόλαυσα. Πλησίασα τα διόδια, άνοιξα το παράθυρο και εκείνη μου τέντωσε το χέρι. Και της πετάω ένα ξεγυρισμένο "μπα"... Μου απαντάει ξινισμένη, "προχώρα τότε πιο μπροστά", και σηκώνει το ακουστικό. Έτσι, να με τρομάξει λίγο.

Την γράφω στα παπα*** μου, και συνεχίζω. Σηκώνει τη μπάρα από μέσα, την αποτελειώνω με το χέρι, για το γαμώτο του συναγερμού. 

 

 

Φίλε, εκείνος ο συναγερμός μου ακούστηκε σαν την κόρνα στα γήπεδα, μετά από γκολ με ανάποδο ψαλίδι, και ενώ η μπάλα πήρε λίγη φωτιά από το βρωμόσουτο...

Χαμογελούσα κανα τέταρτο, συνεχόμενα...  

 

 

Καθώς σκότωνα την ώρα μου στο youtube, μια μελαγχολική διάθεση έκανε την εμφάνισή της. "Ρίξε και ένα βίντεο από Beatles", σκέφτηκα. Αναζήτηση, "hey jude", κλικ. Live performance του "σκαθαριού". Κάπου στην πορεία, σκάει μύτη και η κύρια Lennon. Ναι, η Όνο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι, για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Ίσως είναι η αύρα της. Ίσως η ετερόφωτη λάμψη της, δανειζόμενη, αυτή του John.

 

 

Συνεχίζω τα κλικς και με μεγάλη μου λύπη ανακαλύπτω την παρουσία της Γίοκο, σχεδόν σε κάθε live. Αν μπορούσε, είναι σίγουρο οτι θα εμφανιζόταν και στα επίσημα βίντεο. Είχε πιάσει τα balls του John πολύ γερά. Δεν ξέρω αν ο Lennon βρήκε την αλήθεια που αναζητούσε, στο πρόσωπο της Γίοκο. Ίσως. Ίσως, κάπου ανάμεσα στα ξέστρωτα κρεβάτια και τα κιλά χασίς, ανακάλυψε κάτι που δεν μπορεί το μικρό μου μυαλό να φανταστεί.

 

Η αλήθεια λοιπόν είναι, ότι ο John, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους pussy-slaves ever. Δικαιωματικά πρόεδρος στην αντίστοιχη λέσχη. Ιδρυτής όχι, καθώς η ιστορία είναι μεγάλη και περιέχει πολλά ονόματα. Ίσως ο Αδάμ να ήταν ο πρώτος. Απλά, όταν μια γυναικά τα έχει με τον Lennon, πηγαίνει παράλληλα με ζιγκολό και εμφανίζεται σε όλα τα lives των Beatles, σαν να θέλει να μαρκάρει τη ζώνη της, τότε αυτή η γυναίκα είναι καπάτσα. Όταν ένας άνδρας, είναι ο άνδρας της προηγούμενης πρότασης, τότε είναι "το νινί σερνεί καράβι και δεν το' χει καταλάβει".

 

Βέβαια, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όλοι μας έχουμε μιμηθεί το John. Νομίζω όμως ότι αξίζει μια θέση στο top 5.

Dr.Koul

 

Και τώρα θα αναλωθώ σε ένα τεράστιο ζήτημα. Τους προβολείς ομίχλης. Ρε υπάνθρωποι, ποιος σας έχει μάθει να χρησιμοποιείτε στο δρόμο τα φώτα ομίχλης, ενώ ΔΕΝ έχει ομίχλη;

Πόσο πιο απλό μπορεί να το κάνει ο κατασκευαστής τους; Δεν έχουν καμία άλλη χρήση στο δρόμο, πέρα από την περίπτωση... ομίχλης. Το μόνο που κερδίζετε είναι να φωτίζετε τις πέτρες στα πλαϊνά ώστε να αναδείξουν το κάλλος τους, να κάνετε τις αλεπούδες και τις γάτες να γουρλώνουν, να τυφλώνετε τους απέναντι και να το χαίρεστε. Γελοίο.  

 

 

Αλήθεια, δεν κερδίζεις τίποτα αν συνεχίσεις να τα χρησιμοποιείς, πέρα από ευχές για το σπίτι σου, τη μάνα σου και την... Παναχαϊκή. 

 

 

Πες μου πως δεν το περίμενες. Εξαφανίστηκαν ένας, ένας από τη Veto. Πρώτα οι βαρύτεροι. Δεν ήταν τυχαίος ο Λάλας - Λούης. Να ελαφρύνει το αερόστατο, μπας και σηκωθεί. Τελικά έσκασε, φούσκα από τις μεγαλόπνοες. Έκλεισαν συγκινητικά, όμορφα, με αγάπες, λουλούδια και μοσχομυριστά κόλλυβα. Σαν κι αυτό: 

 

 

Πες μου πως δεν εντυπωσιάστηκες. Κόλλυβα είναι. Και εδώ υπάρχει ένα συγκλονιστικό αφιέρωμα για δαύτα. 

Και το τέλος γράφτηκε στην ηλεκτρονική zougla. Με ένα απόσπασμα από το έργο ενός σπουδαίου Πακιστανού ποιητή. "Αυτό που μετρά είναι το ίδιο το ταξίδι και όχι ΤΟ τελικός προορισμός"... 

 

 

Δάκρυα. Όχι δεν θέλω να πάρω CD φίλε. Ευχαριστώ.

 

Mr.Kaya

Κάπου εδώ θα ξεκινήσουμε να σας αφηγούμαστε την αλήθεια. Ποιοι; Δύο γίγαντες από τα παλιά που συναντιούνται. Για όσα σκέφτεστε και δεν σας τα επιβεβαιώνει κανείς. 

---

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας...

Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια...