Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο στρατός, vol 4.

Δεν γνωρίζω αν σας κούρασα με τα τέσσερα μέρη του αφιερώματος. Αν ναι, απολογούμαι και σας ζητώ συγνώμη. Λίγη υπομονή ακόμη καθώς αυτό είναι το τελευταίο μέρος. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα. Ο στρατός είναι ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής του κάθε άνδρα. Θα ακούσεις πολλά για αυτόν πριν υπηρετήσεις, αλλά σίγουρα θα καταλάβεις πολλά περισσότερα αργότερα. Ιδίως όταν απολυθείς και καθίσεις ήρεμα να αναλογιστείς καταστάσεις και συνθήκες.

Αυτό που σε “τρελαίνει” εκεί μέσα είναι η θεατρική διάσταση του στρατού. Όλα γίνονται για το θεαθήναι.  Καθημερινά δίνονται παραστάσεις και τις παρακολουθείς υποχρεωτικά.  Οι πρωταγωνιστές διαφέρουν αλλά το έργο παραμένει ίδιο. Και δεν είναι καλό το έργο.

 

Αν προσπαθήσεις, να εμπεδώσεις τη λογική του και να την αλλάξεις, είσαι χαμένος από χέρι. Κανείς δεν άλλαξε το στρατό. Πολλοί προσπάθησαν κατά καιρούς, το αποτέλεσμα όμως ήταν μηδέν εις το πηλίκο. Προσπάθησαν άνθρωποι που ήσαν δυνατότεροι από τον απλό στρατιώτη όσον αφορά την εξουσία.  Απέτυχαν παταγωδώς. Ο στρατός είναι άριστα δομημένος ώστε να προστατεύει κάθε μορφή αντίρρησης και απειλής εκ των έσω. 


Αν διαφωνείς με μια διαταγή, πρώτα την εκτελείς, μετά διαμαρτύρεσαι.  Αν είστε δύο άτομα που διαμαρτύρεστε, αυτό μπορεί να θεωρηθεί στάση και ανταρσία με αποτέλεσμα να οδηγηθείτε στο στρατοδικείο.  Βέβαια αυτοί οι κανονισμοί απέχουν αρκετά από το τι γίνεται στην πράξη, οι απειλή όμως είναι σύνηθες φαινόμενο.


Τα πράγματα είναι απλά. Ακολουθείς τους κανόνες και εκτελείς τις διαταγές. Εννιά μήνες είναι, θα περάσουν. Παρηγορείς τον εαυτό σου, τον διπλανό σου, αυτός παρηγορεί εσένα και έτσι αντέχεις. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι καλύτερες φιλίες γεννιούνται στον στρατό. Συνέβαινε πιο συχνά παλαιότερα, όταν η θητεία ήταν μεγαλύτερη, αλλά ακόμα και σήμερα συμβαίνει. Πρέπει να πιαστείς από τους συναδέλφους σου γιατί το έχεις ανάγκη. Και εκείνοι το έχουν ανάγκη. Είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις για να καλυτερέψεις τη ζωή σου εκεί μέσα. Δεν θέλω να μιλήσω για γνωριμίες και “βύσματα” γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα. Ο καθένας ενεργεί αυτοβούλως και αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν.


Θέλει ιδιαίτερη προσοχή σε ποιον ανοίγεσαι και σε ποιον όχι. Δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι. Άλλοι έχουν συμφέροντα να εξυπηρετήσουν και δεν θα διστάσουν να σε ποδοπατήσουν αν μπεις στο δρόμο τους. Άλλοι ενδιαφέρονται για σένα και αξίζουν της προσοχής σου. Στο χέρι σου είναι. 


Κάπως έτσι κυλάει η ζωή του στρατευμένου. Όλα είναι θέμα συγκυριών. Μπορεί σήμερα το τάδε στρατόπεδο να είναι το ιδανικότερο, αύριο όμως μπορεί να αλλάξει ο διοικητής και να μετατραπεί σε “μαύρο”, όπως λένε στη στρατιωτική αργκό. Εσύ πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και να προνοήσεις ώστε όταν απολυθείς να σε θυμούνται για καλό λόγο. Όλα τα άλλα είναι επιφανειακά και ευκαιριακά.



ΥΓ. Πέρασα εννέα υπέροχους μήνες, γνώρισα πρόσωπα και καταστάσεις, έγινα σοφότερος . Ευχαριστώ όσους μου συμπαραστάθηκαν και συγχωρώ όσους προσπάθησαν να με βλάψουν.

---

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας...

Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια...