Δαμάζοντας τα κύματα…

Πριν δυο μέρες έκανα μια βόλτα σε ένα γνωστό δισκοπωλείο της Θεσσαλονίκης και, χωρίς να το θέλω, το μάτι μου έπεσε σε μια σειρά από CD με τραγούδια «καλοκαιρινής διάθεσης» (φανταστείτε τίτλους τύπου: summer mood, summertime songs, songs for the beach και άλλα παρόμοια κλισέ).

Έριξα μια γρήγορη και συνάμα βαριεστημένη ματιά στα κομμάτια. Ελαφρά ποπ, χαλαρή τζαζ, βλαχομπαρόκ lounge και πάνω απ’ όλα… οι Beach Boys! Οι ήρωες της surf music που κατάφεραν να συνδυάσου στον ήχο τους τον Eddie Cochran και τον Chuck Berry και κατέπληξαν με τις τόσο ευέλικτες φωνητικές αρμονίες τους, να βρίσκονται πεταμένοι στο πλαίσιο μιας φτηνιάρικης, δήθεν καλοκαιρινής συλλογής σε ένα σαλονικιώτικο δισκοπωλείο!! Είναι πραγματικά κρίμα που η συγκεκριμένη μπάντα έμεινε στην ιστορία ως τμήμα της παγκόσμιας τουριστικής κουλτούρας. Οι ίδιοι μάλιστα οι Beach Boys έκαναν το δικό τους αγώνα για να ξεφύγουν από τη ρετσινιά που τους ήθελε να υμνούν μόνο το surfing, τα ανέμελα κορίτσια και τα αγωνιστικά αυτοκίνητα. Απόδειξη, ο μνημειώδης concept δίσκος του 1965 «Pet Sounds», ένα άλμπουμ αστείρευτης φινέτσας, ασύγκρι- της γοητείας και υπέρμετρου αισθησιασμού. Ήταν η περίοδος που ο ηγέτης της μπάντας Brian Wilson ωρίμαζε, γινόταν όλο και πιο μυστικοπαθής και με βασικό σημείο αναφοράς τους ψυχεδελικούς πειραματισμούς των «ανταγωνιστών» Beatles, είχε βαλθεί να φτιάξει «το μεγαλύτερο rock album όλων των εποχών».

Κοινό και κριτικοί όμως δεν συμμερίστηκαν τις προσπάθειές του και έτσι διαμάντια όπως τα «God Only Knows», «That’s Not Me», «Sloop John B» και «Wouldn’t It Be Nice» είχαν (άκουσον, άκουσον) μέτρια απήχηση στην τότε αμερικανική μουσική κοινότητα. Η δεύτερη προσπάθεια να γίνει η μπάντα μεγαλύτερη από τους Beatles το 1967 πήγε άπατη, καθώς ο πειραματικός δίσκος «Smile», λόγω προσωπικών ιδιοτροπιών και προχωρημένου εθισμού του Wilson, δεν κατάφερε καν να μπει στα δισκοπωλεία. Όταν δε οι Beatles κυκλοφόρησαν το μοναδικό «Strawberry Fields Forever», o Brian Wilson παρανόησε εντελώς με αποτέλεσμα να μην δώσει όλο του τον εαυτό σε οτιδήποτε ηχογράφησε τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Στο συλλογικό υποσυνείδητο οι Beach Boys παρέμειναν και παραμένουν ακόμα για πολλούς ως μπάντα του καλοκαιρινού κεφιού, αναπόσπαστο κομμάτι των πολλών και φτηνιάρικων θερινών «compilations». Η προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τα κύματα του surf κατέληξε σε εμπορική χειμερία νάρκη και, προοδευτικά, σε διάλυση του συγκροτήματος για αρκετά χρόνια.

Οι ενορατικές ωδές του Wilson στην ανησυχία και την απόγνωση βρήκαν στα αυτιά της επόμενης γενιάς την καταξίωση που τους αναλογούσε. Καλλιτέχνες, με πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον Elvis Costello, έφτιαξαν τον προσωπικό τους ήχο βασισμένοι στο «Pet Sounds», ενώ διάσημες προσωπικότητες, όπως ο David Bowie, έκαναν πολύ ενδιαφέρουσες διασκευές του «God Only Knows».

Αν και καθυστερημένα ο Brian Wilson, επιτέλους, τα δάμασε τα κύματα…

Παύλος Βασιλειάδης

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.