«Πλατεία», πράξη πρώτη, σκηνή 7η

Συμπληρώνεται μια εβδομάδα από τη στιγμή που κάτι άρχισε να ξυπνά. Από τη στιγμή που οι πλατείες άρχιζαν να γεμίζουν κόσμο. Ίσως η πιο σημαντική στιγμή των πολιτών αυτής της χώρας μετά τη μεταπολίτευση.

Η πρώτη μέρα ήταν η γνωριμία με το νέο. Η αμηχανία στα χιλιάδες μάτια ήταν έκδηλη. Γιατί κατεβήκαμε - πού θα βγάλει - τι θα κερδίσουμε - θες σουβλάκι; - αυτός γιατί κρατάει ξυπνητήρι; Οι μέρες κυλούν. Συνελεύσεις, δημιουργία ομάδων, ψηφοφορίες. Άνθρωποι θυμωμένοι. Άλλοι ίσως αδιάφοροι. Άλλοι απλώς περίεργοι να ακούσουν. Μα κάτι τους ενώνει – κι αυτή δεν είναι η ιδεολογία. Είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Όχι, δεν είναι απολιτίκ. Είναι πολιτικοποιημένοι, μα όχι κομματοποιημένοι.

Η αντίδραση αυτή για επτά συνεχόμενες μέρες δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σπυρί που έσκασε. Αυτά τα σαστισμένα βλέμματα μαρτυρούν την ανάγκη για αλλαγή. Κατεύθυνση δεν έχουν. Ζητούν μόνο να βγει το κακό από τη ρίζα. Στην ερώτηση «Πώς θα χαρακτηρίζατε την κίνηση αυτή;», θα λάμβανε κανείς έντεκα εκατομμύρια διαφορετικές απαντήσεις. Δεν είναι εύκολο. Μα ακόμη στα σπάργανα.

Είναι παρήγορο και ταυτόχρονα συγκινητικό το πλήθος κόσμου. Ακόμη κι αυτοί οι οποίοι το είδαν ως μια πολύ καλή ευκαιρία για μπυρίτσα και «βρώμικο» κάτι άκουσαν, κάτι έλαβαν, κάτι συζήτησαν με την παρέα τους. Αύριο ίσως να πάρουν το μικρόφωνο και να προτείνουν. Δεν είναι τυχαία τα λόγια του κυρ Μέντιου: «Αν ξυπνήσεις μονομιάς θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς….».

Το βέβαιο είναι πως όλο αυτό που στήνεται κάθε βράδυ στην πλατεία της γειτονιάς σας δεν είναι επιθεώρηση τύπου «τώρα και στην πόλη σας». Από ένα καλό group therapy έχει μετατραπεί κατά πολύ σε διατύπωση προτάσεων. Θέλει χρόνο για να ζυμωθεί και να δουλέψει. Θέλει ενημέρωση και πάνω από όλα θάρρος. Για να κοιτάξουμε στα μάτια τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί με αυτόν έχουμε να παλέψουμε. Με το βόλεμα και το ρουσφέτι μας. Με τον καναπέ και την παθητικότητά μας. Είναι σκληρή η μάχη για μια διαφορετική αντίληψη. Αυτό το δίλημμα λοιπόν, φαίνεται πως αρχίζει να λαμβάνει την απάντησή του.

Νίκη Αξιώτη

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας αποθηκεύτηκε με επιτυχία!
Μόλις ελεγχθεί από το διαχειριστή θα δημοσιευτεί.