Το καρναβάλι... αλλιώς!

Η περίοδος της αποκριάς, η οποία μας αποχαιρέτησε στουπί στο μεθύσι και χορτασμένη από σάμπα, είναι ταυτόσημη με τις έννοιες του βασιλιά καρνάβαλου, της μεταμφίεσης και του σοκολατοπόλεμου. Οποιαδήποτε ομοιότητα παρακάτω με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι τελείως α-συμπτωματική.

Βασιλιάς καρνάβαλος. Το καραφλό αγόρι που επιδίδεται σε διάφορες αθλοπαιδιές. Δίπλα στο άρμα του έχει διάφορους αυλικούς, οι οποίοι τρώνε όλα τα γλυκά αντί να τα μοιράζουν στο λαό. Χορεύουν σε ρυθμούς από τη χώρα των Τροϊκανών. Ορισμένοι από τους κατοίκους αυτής της χώρας έχουν πλέον μετοικήσει εδώ. 

Η χώρα του βασιλιά καρνάβαλου, βρίσκεται σε μια κατάσταση μόνιμου ξεσαλώματος. Διάφοροι σαλτιμπάγκοι προσπαθούν να ξεζουμίσουν ότι έχει απομείνει, ενώ μερικοί άλλοι προσπαθούν να χορέψουν ένα αλλιώτικο γαϊτανάκι, μα όλο και μπερδεύονται. Οι καρναβαλιστές ακολουθούν το βασιλιά τους σκυθρωποί. Ο χορός των Τροϊκανών δεν τους ταιριάζει. Έχουν συνηθίσει νότες βιολιού, λύρας κι ήχους ρεμπέτικους. Ούτε όλη αυτή η κατάσταση της στημένης χαράς είναι κομμάτι τους. Παλεύουν να βγάλουν το μακιγιάζ που τους πρότειναν τόσα χρόνια. Άλλωστε, η  φυσική και καθαρή ομορφιά πάντα είχε καλύτερη φωτογένεια.

 

Ο σοκολατοπόλεμος στην πιο κάτω γειτονιά έχει ανάψει για τα καλά. Το παιχνίδι που αγαπιέται περισσότερο εκεί είναι το ντόμινο. Η πεποίθηση όμως πως τα πράγματα θα στηθούν και πάλι από την αρχή κυριαρχεί. Εκεί οι μάσκες δεν χρειάζονται. Οι πολύχρωμες στολές δεν υπάρχουν. Μόνο σωρευμένη οργή, η οποία τροφοδοτεί τα σχέδια για ένα καλύτερο αύριο. Κάπου ανάμεσα στις σερπαντίνες και στα κομφετί γράφεται ιστορία.

Όλοι πάντως αδημονούν για μια Καθαρά Δευτέρα. Για τη μέρα που θα έρθει η κάθαρση. Για τη μέρα που οι ψυχές θα αποτινάξουν κάθε αμφίεση που είχαν συνειδητά ή αναγκαστικά φορέσει. Που ο χαρταετός θα συμβολίζει ελπίδα κι όνειρα. Που ο οργανισμός θα αναρρώσει από τα απανωτά hangover των προηγούμενων ημερών. Και που τα ρούχα τους θα είναι αλέκιαστα. 

 

Νίκη Αξιώτη

---

Αφήστε το σχόλιό σας

Το σχόλιό σας...

Σχόλια